Superfood of superfout?

Na mijn zoveelste strijd tegen het lekkere eten heb ik de strijdbijl begraven. Op Facebook en Instagram word ik gespamd met before en after foto’s die al dan niet gefotoshopt zijn. Meer bewegen is gezond. Daar ben ik het volledig mee eens. Moet je deze foto’s aan de hele wereld laten zien? Als deze foto’s zich niet aandienen zijn het wel foto’s met een mango op een bepaalde manier gesneden (zou je hem niet gewoon opeten?) en dragon fruit (wat ik eigenlijk nog nooit in de winkel heb zien liggen).
Mocht ik op zoek zijn naar een heerlijk recept dan word ik geconfronteerd met speltpasta, amandelmeel, sojamelk en goji bessen. Dat zijn overigens slechts de producten die ik begrijp. Van de rest zou ik niet weten waar je die moet kopen anders dan een vreselijk dure biowinkel. Eet glutenvrij, suikervrij of vegan.
Naast deze foodpropaganda zijn er ook nog manieren om te minderen met eten. Eerst nadenken voordat je eet en afvragen of je dit wel echt wil. Dat terwijl mijn innerlijke kind schreeuwt: ‘ Ik wil een REEP CHOCOLA NU!’ Of lekkere shakes die een heel mooi roze kleurtje hebben aan de buitenkant maar waar ik geen idee heb wat er in zit.
Pas had ik een gesprek hierover met een vriendin, die zich regelmatig vergrijpt aan een zak chips na het werk. We vergelijken ons met deze vrouwen en voelen ons slecht omdat we geen maanzaad eten en geen vijf dagen in de sportschool te vinden zijn. Hoopvol klampen wij ons vast aan onze before foto’s zodat die ooit veranderen in een after foto.
Na dit gesprek kom ik tot de conclusie: alle fitgirls ik ontvriend jullie.
Met deze druk op de knop kan ik weer gerust een avond zonder schuldgevoel een chocoladereep eten terwijl ik naar heel Holland bakt kijk.