Sint Surprise

Elk jaar rond deze tijd begint het weer, je kind gaat naar school, wordt bekogeld met pepernoten en de langste docent, vaak een directeur ofzo, komt met een vreselijke nep-baard om en een bisschops-pak met vergulde verwarmingspijp de school binnen. Alle kinderen doen een vreselijk spontaan liedje, er is spel en toneel, en vinden hun klaslokaal de volgende dag in volstrekte chaos terug..

Als je kind dan vervolgens groep 6 aantikt dan is het niet alleen maar schoentje zetten, nee, je mag/moet ook een surprise maken. Lootje maken, wat zijn je hobbies/sporten/vindjegewoonleuk, wat wil je hebben als het maar niet meer dan 5 euro kost, en dan de grote tombola. Je kind komt thuis, meld terloops even dat ze “lootjes getrokken hebben” en er een surprise gemaakt moet worden, vervolgens ploft het op de bank en zet de Playstation aan. Ja, de ouders met kinderen die deze leeftijd hebben, of er net voorbij zijn weten hoe laat het dan is, jij zult een surprise moeten maken, want je kind doet het toch niet. En de ouder in ons heeft last van een gezonde dadendrang, en het moet en zal dan ook de vetste en coolste surprise van allemaal worden.

Vorig jaar vond ik mijzelf de koning, met een gave Dino-surprise, veruit de grootste surprise, maar dat doen we dit jaar dus niet. Ga er maar aan staan, je krijgt anderhalve week, waarvan twee weekenden al maanden zijn volgepland, doordeweeks praktisch niet thuis ‘s avonds. Ik kijk er met frisse tegenzin naar uit. Vorig jaar ging namelijk ook vergezeld van veel gevloek, oneindig veel geduld, een hoop frustratie, teleurgestelde blikken en uiteindelijk een toch redelijk gelukkige zoon, die praktisch geen poot heeft uitgestoken.

Dat geweldige kinderfeest beheert volledig de agenda van de ouder wiens kinderen nog op de basisschool zitten, of je nu zeikt over witte of zwarte piet, of je nu moet soebatten naar welk sint-feest je gaat, of dat je er de pleuris in hebt dat je de sjaak bent met versieren/opruimen, het kinderfeest is voor mij als ouder geen feest. Direct afschaffen, met die Katholieke baas en zijn slaven. Eind van de dag, als ik weer thuis ben ga ik dus het plan tekenen hoe het moet worden, dan weer een verplichting buiten de deur, om daarna alvast te kijken wat ik nodig heb, zodat ik morgen de hele avond eraan kan verkloten en mijn zaterdag voor een groot deel, zodat mijn zoon dit maandag aan een ander mag geven die het compleet aan gort trekt. Denk dat ik hem gewoon een vuilniszak meegeef. Met een strikje.