Sint in het parlement

Op het statige paard door de pittoreske straatjes van het Friese land. Wuivend op de juiste momenten en vol aandacht bij ieder kind. Was het onze koning of een internationale staatsheld? Een niet-Nederlander had er waarschijnlijk het zijne van gedacht. Sint, die oude man te paard in een rood gewaad inspelend op de trend van de baard. Het was vast en zeker een bijzondere politicus, gevierd oorlogsveteraan of religieuze leider van formaat.

De intocht van Sint, het had alles weg van een plechtige Koningsdag. Burgemeester Marga Waanders sprak hem toe en de lokale verenigingen zorgden voor het amusement. Geen verdeeldheid maar saamhorigheid alom, op een achterhaalde pietendiscussie na. Onze Sint bracht geheel belangeloos verbondenheid en trots. De hoogste tijd, nadat zelfs de vaderlandse liefde voor onze vlag ter discussie stond.

De column van schrijver Bas Heijne, in het NRC eerder deze maand, was mij een artikel te veel. Hij schreef over de Nederlandse vlag als symbool voor verdeeldheid van onze natie, een uitnodiging voor debat. Volgens mij heeft het kabinet belangrijker werk te doen, zoals het redden van de onverdeelde natuur. In een wereld waar we gelijk zijn vanuit een ecologische ik, zoals de Amerikaanse milieuactiviste Joanna Macy zo mooi beschrijft, delen we iedere seconde de essentie van ons bestaan: de zuurstof en het zonlicht dat ons verwarmt. We zijn altijd één, hoe verdeeld we in gedachten ook zijn. Laat de driekleur wapperen als herinnering aan de wind die door elk dorp raast. Zie de wind waait door de bomen, ik hoor het Sint denken.

Dat onze goedheiligman de status van koning heeft bereikt, dankt hij aan zoveel meer. Niet alleen de gouden staf waarmee hij verschijnt. Iedere ochtend leert hij onze zoon een nieuwe levensles, wij hadden het zelf niet beter kunnen verzinnen. ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’, illustreert het eenzame chocolademuntje de eerste ochtend in de schoen. En tranen met tuiten wanneer het cadeautje twee dagen later ontbreekt, een nieuwe ervaring zoals Herman Finkers ooit zo treffend bracht: ‘De cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’ gaat wederom niet door.’

Dat Sint opvoedt en verbroedert is niet alleen in Nederland bekend. Zo waarderen onze zuiderburen de ongekende X-factor van deze man. Net als de Duitsers en Zwitsers op hun beurt. Sint raakt ons allemaal, de onbaatzuchtige grootheid, de