Nu even niet!!!!

Ik ben voor het eerst in mijn leven alleen op vakantie. Toen ik constateerde dat ik te maken had met een fikse lekkage, namelijk van mijn eigen energie, besloot ik om even compleet de rust op te zoeken. Mijn trouwe viervoeter mocht wel mee want zij praat gelukkig niet zoveel. 😉
Ik vond een leuk huisje in de Belgische Ardennen met uitzicht op het bos. Het is half vrijstaand en grenst maar deels aan het buurhuisje, wat iets verder naar voren gebouwd is.
Met voornamelijk lezen, wandelen, mediteren en wat schrijven ben ik van plan om na twee weken helemaal fris en fruitig weer terug te keren. Ik zet mijn telefoon het grootste deel van de dag uit en richt me even alleen op mezelf.

Het is de derde dag, ik kan al voelen dat deze rust me goed doet, en ik kom terug van een wandeling met Bubba. Ik loop de trap van het terras op en zie plots een mannenhoofd half om ‘mijn’ huisje verschijnen. Er gaat van alles door me heen; “Nee, alsjeblieft geen gesprek. Waarom ga je een meter over je terras heen hangen om mij te kunnen begluren? Wat wil je van me en waar is je vrouw?”
Hij begint in het Frans te praten maar Bubba vindt het blijkbaar ook irritant en gaat blaffen. Stiekem ben ik blij en hoop dat hij er bang van wordt maar helaas… Ik knik wel maar reageer allesbehalve enthousiast. Hij vraagt of ik een wandeling met de hond heb gemaakt (duhhh!!). Ik antwoord alleen met ‘oui’ en realiseer me dat mijn kennis van de Franse taal al net zo ver is weggesijpeld als mijn energie. Dan denk ik: “Verdomme, je suis en retraite!” maar weet niet of de zin wel klopt en bovendien zal de man misschien doorvragen waar ik al helemaal geen trek in heb. Dus sta ik te klungelen om de sleutel zo snel mogelijk in het slot te krijgen, knik ondertussen nog wat en als hij vraagt of het de eerste keer is dat ik hier ben antwoord ik weer alleen met ‘oui’. Ik weet dat het beleefd is om hem ook iets te vragen maar ik vertik het. Ik ben altijd vriendelijk tegen iedereen maar nu even niet. Als een haas schiet ik naar binnen….au revoir.
Meteen duik ik het internet op en weet nu wat ik kan zeggen als hij nog een keer zijn hoofd om de muur steekt: “Monsieur, je suis á la retraite! Laisse-moi tranquille.”