Lifegoals

Het is vrijdag. Aan het eind van weer een collegeweek pak ik de trein terug naar thuis-thuis. Ik heb een wereldreis van maar liefst twee uur in petto; genieten! Zoals gewoonlijk besluit ik om mijn playlist aan te zetten en geheel oncharmant in de trein te gaan slapen. Na een halfuurtje word ik (met kwijlvlek en al) wakker gemaakt door een berichtje van een vriendin: of ik zin heb om een drankje te doen later op de avond. Daar gaan m´n plannen om op de bank met een zak chips te zitten. Zucht.

Nadat ik thuis kom, pak ik mijn jas en ga ik, tot het ongenoegen van mijn moeder, gelijk weer de stad in. We zitten in een rustig kroegje en we bestellen wat te drinken. Na een paar onderwerpen zegt ze: "Ik ben net afgestudeerd, maar ik heb geen idee wat ik nu naar toe moet werken. Ja, wel op werk, maar ik bedoel in het leven dan." Ik weet niet precies wat ik moet zeggen, en we gaan weer terug naar de onzinnige onderwerpen.

Deze avond was toch wel een beetje een ´turning point´. Ze heeft namelijk wel een punt. Ik heb zelf eigenlijk ook geen idee. Echt niet. Ik weet nog niet eens wat ik morgen ga maken voor het avondeten, laat staan wat ik ga maken van mijn eigen leven.
Natuurlijk wil ik graag m´n studie afronden en daarna aan het werk gaan ergens, maar waar werk je vanaf daar dan precies naartoe?

Het was confronterend, en ik moest voor de eerste keer in mijn leven écht goed nadenken over iets. Na een paar dagen nagedacht te hebben over deze vraag had ik nog steeds geen antwoord. Maar het punt is: misschien hoeft dat ook helemaal niet. Ik pak de problemen één voor één aan. En zolang je elke dag maar een stukje beter maakt dan de vorige, maak je de wereld ook al met al een beetje beter, toch?