Liever woorden dan daden

Ik lig niet meer in bed. Mijn vriendin wel. Zij slaapt als een roos na een lange dag als deze. Ik vaak ook, maar soms wordt het ’s avonds iets te druk in m’n hoofd. Dan moet ik die chaos eventjes kwijt, zodat ik daarna rustig kan gaan tukken. Deze column is het eindproduct van de bombarie in mijn knikker.

Soms is het vervelend als andere mensen je lastig vallen met hun mening, ideologie of overtuiging. Die KWF-werver die je op het station vraagt of je maandelijks een tientje kunt missen omdat het zó belangrijk is, maar na de sale wel stiekem een pakje Marlboro uit zijn zak tovert om het te vieren. Die vriend die zich onlangs heeft bekeerd tot het vegetarisme en jou hierin wil meenemen, terwijl je weet dat hij van alles uit de muur staat te trekken bij de FEBO als ‘ie dronken is. Of die ene collega die net een week intensief aan het sporten is en jou wijst op je semi-ongezonde gewoontes, terwijl je weet dat ze ’t toch geen maand volhoudt.

Ik vind het allemaal prima. Zolang ze het maar bij woorden houden, hoe vervelend het soms ook is. Het kan namelijk ook anders. Zo kreeg ik zondagavond een melding dat er een schietpartij was geweest in een kerk in Texas. In een kerk nota bene. De enige plek waar stilte nog gerespecteerd wordt. Op het GelreDome na dan.

De exacte beweegredenen van de schutter weet ik niet, maar ik denk dat hij de locatie van zijn hecatombe bewust heeft gekozen. Hij was het waarschijnlijk niet eens met iets waar de kerk, of haar bezoekers, voor stond(en). En dit voorval is niet de eerste bizarre melding die ik binnenkrijg. Nee, het zijn er zoveel. Dan is er weer een aanslag in Londen, daarna gebeurt er iets in New York. En waarom? Omdat de aanslagplegers ‘een boodschap’ willen overbrengen. Doe normaal.

En waarom is het (bijna) altijd een man? Ik weet dat wij mannen niet altijd even effectief communiceren, maar we kunnen het op z’n minst proberen. Kunnen we niet met z’n allen afspreken dat we iets aardiger tegen elkaar gaan doen? Dat we onze irritaties, overtuigingen en ideologieën uitspreken, zodat we samen een oplossing kunnen vinden?

Want woorden kunnen je irriteren, tot waanzin drijven of zelfs pijn doen. Maar ze maken je niet dood. En dat doen kogels en bommen wel.