Leve de reisgids!

Achteloos hangt zijn linkerarm over de stoelleuning van de touringcar. In de rechterhand houdt hij de microfoon waarin hij de mensen toespreekt via een krakende installatie. Je blijft je afvragen waarom het geluid zo slecht geregeld is in zulke bussen. Veel maakt het niet uit. De reizigers luisteren beleefd (maar ongeïnteresseerd) naar de uitleg van de reisleider over de gang van zaken of over alle bezienswaardigheden die op het programma staan. Het praatje in de bus is voor hen een verplicht nummer. Datzelfde geldt trouwens ook voor de reisleider. Het verhaal dat hij opdreunt is hetzelfde als de honderd reizen hiervoor. Zijn stem doet een poging om enthousiasme voor de bestemming op te wekken, maar tevergeefs.
Je vraagt je af waarom het nodig is dat zo’n man meegaat. Dat geldt in ieder geval voor de busreis. Het zou voldoende zijn als hij de reizigers bij het hotel op zou wachten. Dan kan de reisorganisatie een lokale kenner inhuren in plaats van zo’n Nederlandse vent die amper meer weet dan wat er in de boekjes staat. Lokale gidsen zijn meestal goedkoper, het zou de reiziger behoorlijk in geld schelen. Maar nee, zo’n man moet meteen vanaf het begin mee.
Vanuit de tourorganisatie kan ik het me wel voorstellen. Alle vragen, klachten en opmerkingen worden door de reisleider opgevangen. De problemen met hotels en veeleisende (lees: boze) gasten mag hij oplossen. Het voorkomt dat de telefoon op het hoofdkantoor roodgloeiend blijft staan. De reisgids is de schietschijf waarachter de grote bazen zich verschuilen.
Ik denk dat dit precies is wat de reiziger ook wil. Een vraagbaak, een schietschijf waar je tegen te hoop kunt lopen. Gewoon in het Nederlands, en de reisgids mag dan de vertaalslag maken naar het Frans, Spaans of welke taal dan ook. Ideaal, zo’n vent. Een baken in een onbekende omgeving die moet regelen dat jouw goedverzorgde vakantie werkelijk goedverzorgd is. Hij geeft de schijn van zekerheid, waar de vakantieganger naar snakt. Om hem heen hangt een zweem van expertise over de lokale situatie. Als je er over doordenkt, besef je dat die deskundigheid in diepste wezen een vraagteken is. Gelukkig heb je vakantie en dan ga je daar niet over nadenken. Dat gevoel van zekerheid, daar gaat het om. Dat is wat de reiziger verlangt. Daarom moet de reisleider blijven. Hij mag saaie verhalen vertellen en tegelijkertijd weten dat hij onmisbaar is. Onmisbaar voor de touroperator en voor de vakantieganger. Leve de reisgids!