Kleffie en beffie

Het is donderdag, 12:30 uur,ik zit in de intercity richting Eindhoven. Schuin tegenover me zitten twee verliefden. Om de seconde hoor ik wel weer een giecheltje, smakje of slurpje uit hun eigen ‘hoekje’ komen. Het is weer eens zover, je zit met een ‘kleffie en beffie’ opgescheept. Lief en aandoenlijk natuurlijk, maar niet in mijn trein.
Wat vroeger nog achter de gesloten slaapkamerdeur gebeurde, moet vandaag de dag vol in het zicht van anderen gebeuren. Een nieuw geboren fetisj? Of is het een op zoek gaan naar dat kleine beetje extra spanning door te kleffen in de trein? Ik zou het niet weten. Wel weet ik dat het eten van een broodje onmogelijk wordt gemaakt. Het halfvolle flesje water dat ik naast me heb staan moet ik gebruiken om enkele oprispingen weer in te kunnen slikken.
Zoekend naar wat afleiding , scroll ik een beetje door mijn ‘Instagram tijdlijn’. Helaas word ik daar ook constant geconfronteerd met van die ‘ik ben 15 jaar maar ik heb al een relatie voor het leven’ stelletjes. Niet alleen in het openbaar word ik geplaagd door de ‘kleffies en beffies’, maar ook heel het internet staat er vol mee. Het zoeken naar een uitweg wordt zo wel bijzonder lastig gemaakt. Eenmaal thuisgekomen zak ik vermoeid van de intense prikkels op de bank. Een rustig middagje televisie helpt me misschien voor het verkrijgen van wat innerlijke rust. Maar nee hoor. Programma’s als ‘All you need is love’ en ‘Love is in the air’ zorgen ervoor dat ik, een bak ijs leegetend, bedroefd in mezelf keer.
Volgens mijn oma is het echt iets van de laatste jaren. In ‘haar tijd’ gebeurde zulke dingen minder tot niet. Toen was er, zoals mijn oma het noemt, nog respect. Na dit gesprek zie ik hoe dat mijn opa op mijn oma afsluipt om haar een liefkozende tik op haar billen te geven, gevolgd door een hartstochtelijke zoen op haar mond. Dit zet me aan het denken. Eigenlijk is iedereen op zoek naar de persoon met wie ze hun hele leven kunnen kleffen. Misschien is de afkeer tegen het geklef een gevolg van een aaneenschakeling van kwetsingen en afwijzingen. Misschien is de afkeer beter jaloezie te noemen.
Uiteindelijk neemt dat niet weg dat het schattige gevrij van zo’n openbare ‘kleffie en beffie’ kan leiden tot psychische instortingen en gepaard kan gaan met blijvende emotionele schade.