Je kunt ook TE eerlijk zijn

Het was een gezellige provinciestad, mooi weer en ik had niets omhanden die middag. Daarom had ik mijzelf op een terras geparkeerd teneinde een kopje koffie te kunnen nuttigen. Een tafeltje verderop zaten twee wat vreemde kerels. De kleinste van de twee zat mij al een tijdje aan te kijken. Het was geen knappe man. Vrij lelijk eerlijk gezegd. Zijn hoofd deed mij een beetje aan een aardappel denken. En dan niet zo’n lief klein eigenheimertje maar meer een pokdalige klei bint die al twee maanden in de kelder tevergeefs zijn stinkende best ligt te doen om wortel te schieten.
Helemaal niet erg natuurlijk, we hebben nu eenmaal niet allemaal het uiterlijk van een George Clooney, een Leonardo di Caprio of een Burugo. Maar deze leek ook nog eens in kennelijke staat en had blijkbaar zin in een gesprek met iemand die niet snel kon weglopen, want ik had mij intussen volledig in laten bouwen op het terras.

‘Jij Zzzzit in een rolllllstoel’ merkte hij scherpzinnig met dubbele tong op. Op zich een correcte constatering net als mijn ‘En jij hebt een aardappelhoofd’. Maar correcte constateringen zijn niet per definitie verstandig. ‘Maar je ben wel een stuk knapper dan je vriend naast je.’ Probeerde ik het snel goed te maken. Ik kwam met deze opmerking wel eerlijk voor mijn mening uit, maar de situatie werd er niet beter op. Zijn vriend ging dreigend staan, wat op zich niet nodig was want zittend was-ie ook al twee koppen groter dan ik. Dreigend hief hij een van zijn grote kolenschoppen op terwijl ik angstvallig probeerde mijn hoofd in mijn romp te laten verdwijnen. De fatale klap bleef echter uit, de kolenschop belandde op mijn schouder begeleid door een brullende lach. ‘Een bier voor deze jongen!!’
Ik had eigenlijk geen trek in bier, maar je kunt ook je kunt ook TE eerlijk zijn.