Geneuzel

Wat gaat het dit jaar worden, mompel ik bij mezelf als ik een kopje koffie inschenk.
Witte, roze, zwarte, blanke of bruine Piet?

Wat eens een groot kinderfeest was, is inmiddels veranderd in een nietszeggend tafereel, met M.E. (Militaire Eenheid!) bewakende Sinterklaas. En om maar te zwijgen over de oeverloze pietendiscussie. Ik brand mijn vingers er niet aan.

In mijn tijd was het toch wel anders. Zwarte Piet was zwart, die ouwe man met die witte baard reed over ons dak en zo was het.
Natuurlijk was het mijn pa die aanbelde en snel wegliep zodat wij dachten, mijn broer en zus dat het de echte was! Er stond namelijk een hele grote wasmand met pakjes voor de voordeur. Prachtige herinneringen!
Nee tegenwoordig is het zo dat de plaatselijke politie de Sinterklaas moet beveiligen tegen een stelletje randobielen! Wordt eens wakker, het is een kinderfeest! En die kinderen maar zeggen over 20 jaar, in mijn tijd, reden er paarden met grote meneeren en mevrouwen, en was het best wel eng!
Ik liet dit allemaal maar eens rustig over me heen komen. De wereld verander je toch niet, de mensen ook niet.
Wie daar nu nog in gelooft, leeft ofwel in een sprookjeswereld, of je bent politicus.
Die beide werelden komen in mijn beleving in de categorie geneuzel!
Dat is een woord die ondergetekende zelf ergens eens in de wereld heeft geroepen, jaren terug dat wel, en wordt zelfs uitgebreid gepikt!
Ik had er even een copyright van moeten maken, dan stroomde de cash elke dag binnen zonder dat ik me druk hoefde te maken wie mijn geniale woordspeling weer gebruikt.

De maand november die toch al donker en grijs is en dan moet ik het nieuws horen of zien welke piet er nu weer opduikt en of dat wel kan in onze multiculturele maatschappij zonder dat de een of de ander zich gediscrimineerd voelt. Bah.
Laat mij even in een kleine winterslaap vallen, en zo vlak voor kerst weer wakker worden.