Doornroosje

De prins kust in het sprookje Doornroosje wakker.
Dat sprookje kennen we allemaal, dus denk nu niet dat ik hier het sprookje ga uitleggen of sterker nog, ga vertellen. Nee, mijn oog viel vandaag op een artikel waarin een Britse moeder de school waar haar zoontje van 6 zit, dit sprookje wilt verbieden.
Reden? Sexueel misbruik!

Ik lees het artikel nog eens en krijg spontaan jeuk, mijn irritatiegrens bereikt zijn hoogtepunt. Sexueel misbruik? Ok, de jongedame in kwestie, Doornroosje dus, kon niet zelf een keus maken. Dat deed die stoere prins, maar hallo beste Brexit mevrouw, gaat u niet een klein beetje tever, is het u niet een heel klein beetje naar de bol gestegen?

Het moet nu toch echt niet gekker gaan worden. Het lijkt wel of iedereen geobserdeerd, gefascineerd of whatever is met de #metoo. In wat voor wereld leven we nu eigenlijk?

Krijg het woord al bijna mijn mond niet meer uit, maar eerst hadden we de zwarte pieten discussie, toen de hele ellende met sexueel getinte (on)vrijwillige sexuele handelingen van allerlei sporters, actrices, regiseurs en zo kunnen we doorgaan. Iedereen komt blijkbaar ineens uit zijn schulp, als een tsunami.
Let wel, het is al erg genoeg als je dat is overkomen, maar om nu ook al sprookjes erbij te halen, omdat dit eventueel niet goed zou zijn voor de opvoeding van je kind..dit gaat me tever.
Straks krijgen we het geneuzel van een verward iemand die Sneeuwitje en de 7 (wellicht) stoute dwergen, Hans en Grietje die wellicht stoute dingen hebben gedaan, en om maar te zwijgen over Bambi die bevriend was met een mannetjeshert, en dan natuurlijk niet te vergeten onze vriend Stampertje, erbij gaat halen.

Allemaal erg stout, vervelend, maar ja het zijn sprookjes, nietwaar. Ik herhaal: sprookjes!
Wordt wakker alsjeblieft wereld. Doe normaal, wees lief voor elkaar, zorg voor elkaar, respecteer elkaar, maar hou op met dit nietszeggende, banale gedoe en erger nog val mij er niet mee lastig.
Of moet ik me maar terugtrekken op een onbewoond eiland, zonder internet, of toch stiekum kijken of een enkele reis naar de maan wat voor me is.

Niet eens zo’n gek idee trouwens mompel ik bij mezelf terwijl ik met een diepe zucht mijn weg vervolg.