De Wereld Schotelt Voor

Gisteren keek ik naar De Wereld Draait Door. Aan het eind van de uitzending trad The New Cool Collective op. Aanleiding was hun vijfentwintigjarig bestaan. Voorafgaand aan het optreden was er een kort interview met bandleider Benjamin Herman. Aan het eind van dat gesprekje wordt het optreden dat volgt ingeleid. Matthijs zegt dat 1993, het oprichtingsjaar, natuurlijk ook hits kende waaronder vele zogenaamde muzikale guilty pleasures. Dat is volgens mij altijd al onderwerp geweest waar Matthijs meer dan warm voor loopt. Vervolgens zegt hij tegen Benjamin: “En jullie waren zo stoer om te denken: Weet je wat, wij maken een mooie mash-up van allerlei hits uit 1993.” “Zo is ‘t, hè?” voegt hij er met de hem kenmerkende ontwapenende charme aan toe. Waarop Benjamin antwoordt: “Ja, dat was het verzoek.” In de paar zinnen die volgen blijkt dat ze het helemaal niet zelf hebben verzonnen. Sterker nog, ze vinden het helemaal geen mooie muziek, want vooral die guilty pleasures zijn in de mash-up verwerkt. Benjamin voegt nog toe: “Maar we wilden voor jullie wel….” En de rest van zijn zin verdwijnt in andere stemmen.
Als kijker voel ik mij een beetje bedrogen.

Het is niet de eerste keer dat mij opvalt dat Matthijs het doet voorkomen alsof een gast iets leuks heeft bedacht, iets moois heeft gemaakt, of een mooi plan heeft, terwijl later blijkt dat het idee van de redactie van DWDD kwam. Deze kleine voorvallen zorgen er in mijn hoofd voor dat ik vragen ga stellen bij de inhoud van het programma. Wanneer volgt de redactie de actualiteit en wanneer vult ze de actualiteit zelf (verder) in? In tijden van nepnieuws lijkt mij dit een grijs gebied waar je als redactie van een talkshow niet wil komen, of, als je er dan toch bent, waar je het grijs direct in transparant wilt veranderen. Dus, waarom mochten ze niet gewoon hun eigen muziek spelen? Of, hoe erg zou het geweest zijn als Matthijs gewoon had gezegd dat het de redactie leuk leek om op deze manier het vijfentwintigjarig bestaan van The New Cool Collective luister bij te zetten?

Daar kozen ze niet voor. Misschien omdat het geval van gisteren ergens toch ook het beeld oproept van een presentator die in zijn programma ook zijn eigen verlanglijstje kan verwezenlijken. Menig Sinterklaas zal dezer dagen jaloers zijn op die mogelijkheid als ie bij de kassa de cadeautjes voor anderen staat af te rekenen. Wat een geluksvogel, die Matthijs!