Bijzonder hebberig.

Nu de feestdagen alweer bijna voor de deur staan wordt er volop ingespeeld op mijn koopgedrag. Met twee kleine kinderen in huis wordt de speelgoedwinkel opeens weer interessant. Ik vergaap me aan autogarages, hijskranen en uiteenlopende varianten aan bestuurbare wagens. Ik ben zo iemand die alle dingen test, het gehele winkelassortiment aan wat lawaai maakt. Snerpende sirenes, de gierende banden van een Formule 1 wagen, alle producten van Studio Honderd. Ik ben van de ervaring en de beleving, wat dat betreft ben ik altijd een beetje kind gebleven, daar durf ik voor uit te komen.

Op mondiaal niveau is deze hebberigheid ook aanwezig: als je Trump, Poetin en Kim naast elkaar zet willen ze allemaal een ding, zo veel mogelijk speelgoed. Wat verrijkt uranium, hier en daar wat kernkoppen. Ze denken misschien dat de wereld een grote zandbak is, waar toevallig ook nog kinderen moeten opgroeien. Blijkbaar is dat bijzaak. Het is veel belangrijker om met veel machtsvertoon de ander te overbluffen. Ik zou voorstellen aan de heren om terug te gaan naar een zandbak, bijvoorbeeld de Sahara, voor een potje levend Stratego. Als ze daar vervolgens uitkomen, lijkt me dat een goede eerste stap.

Met een zucht verlaat ik de winkel, weer een raceauto rijker.