Wanneer goud ook brons en zilver kleurt

Onze relatie is verre van perfect. Soms denk ik zelfs dat het merendeel tussen jou en mij verschrikkelijk is, wat het niet is maar in het moment snap je. In het moment veracht ik je en eigenlijk alle mannen. Onze issues zijn namelijk zo typisch dat ik een collectieve afkeer voor jullie geslacht heb ontwikkeld. Met mijn 23 jaar ervaring zeg ik en meen ik dan ook dat je de laatste bent.

Conflicten zijn nodig om elkaar te leren kennen, grenzen te verleggen of trekken en balans te vinden. Er zijn ongelofelijk veel elementen die er toe doen in een relatie, het is ingewikkeld. Maar misschien ligt dat aan jou en mij. Wanneer de rapen gaar zijn kookt ons huis over van opgespaarde verwijten en voorbedachte argumenten. We branden onze vingers aan trekkers die we overhalen waarna de kogel altijd in het verkeerde keel gat schiet. Je begrijpt, de pleuris breekt uit.

Een breed scala aan onderwerpen vliegt voorbij. Van genegeerde lege wc-rollen en de bril niet naar beneden doen tot wie z’n beurt het was om uit te slapen maar in plaats daarvan alweer 4 luiers heeft verschoond. Volgens hem zeur ik altijd maar volgens mij is dat niet waar. Hij is gewoon slecht georganiseerd en ik probeer er wat van te maken. Ik moet niet teveel willen zegt hij maar weet ie wel wat dat betekent? Hij met ogen die permanente filters voor TROEP bevatten, benen die moeiteloos over ZOOI heen stappen en handen die nogal eens wat laten staan voor straks wat later word en uiteindelijk (n)ooit.

Nu, op dit moment veracht ik je tekortkomingen en wil ik ze niet omarmen. Je prikt aan alle kanten en doet me denken aan weg gaan. Ik wil onze vuile was niet meer doen maar het op een hoop laten stinken en daarna boven de voordeur hangen, voor de ramen en aan ieders lippen hangen. Gewoon uit protest omdat niets perfect is of blijft en wij elkaar best helemaal spuugzat mogen zijn, openlijk, terwijl we een gezin hebben en in een koophuis wonen. Ik wil het erover kunnen hebben zonder uit te moeten leggen dat het allemaal weer goed komt, zonder de bezorgde ogen van mijn moeder te moeten troosten met alleen maar goede dingen. Ik wil dit in de krant kunnen zetten zonder erbij te hoeven vermelden dat hij de liefde van mijn leven is maar omdat u mij niet kent zeg ik het toch maar even, ik hou van hem.