VROEGER

Vroeger dacht ik dat ik nooit over ‘vroeger’ zou beginnen. Blijkbaar heb ik nu echter een punt in mijn leven bereikt dat er een significant onderscheid mogelijk is tussen toen en nu. In mijn ogen lijkt de wereld ontzettend veranderd sinds de periode dat ik nog jong en onschuldig was.
Vroeger leek alles overzichtelijk. Om maar een voorbeeld te noemen: aan de hand van iemands kledingkeuze kon ik bepalen of het een mannetje of vrouwtje betrof. Mocht iemand daar van afwijken, dan konden we haar gewoon ‘manwijf’ noemen, of uiteraard ‘mietje’ in het geval van een jongen met een Bambi-shirt. Nu moet ik eerst vragen met welke sekse, gender of diersoort men zich identificeert en gaat het zelfs zover dat in sommige landen een boete uitgevaardigd wordt wanneer ik iemand verkeerd aanspreek.
Vroeger leken er geen problemen. Ik liep over de Witte de Withstraat zonder dat iemand aanstoot nam aan die naam. Nu was er enkele maanden geleden op diezelfde straat een protest tegen Zwarte Pieten en hekelt men nu zelfs de naam – deze zou ‘besmet’ zijn gezien ons (sic!) koloniaal verleden. De zeehelden van weleer zijn zeemonsters geworden; Michiel de Ruyter is een moderne leviathan.
Vroeger kon ik plassen zonder gezeik over me heen te krijgen. Nu ben ik blijkbaar de boze witte man die middels het patriarchaat zijn plaszuilen opeist om zo de vrouw te kunnen blijven onderdrukken. Als protest laten vrouwen hun borsten en vagina zien, en urineren op straat over rechterlijke uitspraken heen. Uiteraard op zijn Hollands: met muzikale begeleiding (samba, uiteraard, anders zou het te wit zijn). Men noemt het vooruitgang.
Vroeger had ik mazzel, nu heb ik ‘privileges’. Vroeger zei ik zonder schroom: “Hey een zwarte”, nu verschijnen er boeken met titels als “Hallo witte mensen”. Vroeger had men stereotypen, nu is er sprake van institutionele overgevoeligheid. Vroeger deed schelden geen pijn, nu staan bij lezingen mensen paraat die de gekwetste ziel kunnen troosten.
Zwarte smurfen. Negerzoenen. Karikaturen. Jongetjes en meisjes. Wonder Woman is te seksueel, maar met Thor heeft geen enkele vrouw problemen. Doctor Who is eindelijk een vrouw, maar niet zwart en transseksueel genoeg. En waarom zit ze niet in een rolstoel? Waar houdt dit op?
Vroeger zal alles ook wel kut geweest zijn. Maar vroeger was wel alles beter. Nu moeten we het doen met mensen die ironisch genoeg de initialen SS hebben, en de blanke de rest onvermijdelijk een Godwin te verduren krijgt. Gelukkig is de apocalyps nabij!