Rust zacht
Bevangen door het nieuws van de afgelopen weken.
Ik moet het opschrijven, dan raak ik het wellicht kwijt.
Maar het laat mij niet los, het wil mij niet los laten.
Ik ken Utrecht, ik ken de Amsterdamsestraatweg. De foto die jij daar gemaakt hebt, daar heb ik gewoond. En op dat moment, komt het extra binnen.
Ik bedoel, ik denk eigenlijk nooit na wat er kan gebeuren als ik na een avondje stappen naar huis fiets. Enkel dat ik vast nog nuchter genoeg ben om normaal te kunnen fietsen, reageren en opletten.
Een zondagochtend waarop ik vroeg door mijn stad fiets na een nacht dansen met vrienden. Terwijl de zon voorzichtig probeert door te komen, boven de lege straten, glimmend op het wegdek. Muziek in mijn oren en trappen tot ik thuis ben. Bang? Nee, eigenlijk nooit. Gek hé, dat heb ik nu wel.
Maar stel dat ik daar nog gewoond had, dan had ik je wellicht voorbij zien fietsen.
Of net met een paar zware boodschappen langs gelopen. Misschien had je moeten stoppen voor mij, omdat ik net toevallig je pad kruiste.
De Amsterdamsestraatweg is altijd druk. Iedereen is druk met zijn of haar leven en van een afstandje gezien is het chaos. Die afstand had ik altijd vanuit mijn raam. Ik zag veel maar ook weer weinig.
Regende het toen maar al, dan was je wellicht omgedraaid of gaan schuilen onder het afdakje bij het frietzaakje hier op de hoek. Als ik daar mijn fiets op slot zette riep hij vaker vanachter de toonbank: leuke avond gehad? En of ik nog honger had? Hij hield een oogje in het zeil. Je had hem vast erg aardig gevonden.
En hoe groot is de kans dat je fiets er dan nog staat? Ik bedoel we hebben het over Utrecht.
Fiets nummer 10 is geen uitzondering meer. Dan had je de bus naar centraal moeten nemen, en daarna misschien de bus naar huis.
Maar dit alles gebeurde niet. Je fietste door en op dat tijdstip was jij daar.
Daar waar niemand op dat tijdstip had willen zijn.
“Ik weet dat als ik nu naar bed ga het sneller morgen is.
Maar ook de kans dat morgen mis kan gaan sneller komt.
Ik weet dat als ik nu naar bed ga het sneller niet meer vandaag is.
Maar ook dat de kans dat vandaag minder erg is dan morgen, aanwezig is.
Ik weet dat als ik nu naar bed ga,
ik je net zo snel zie als wanneer ik nu niet ga slapen.”
Rust zacht Anne❤️