Paddenstoel op pootjes

Het is kinderpostzegel tijd. Ik was buiten en zag kinderen met enveloppen. Door veel stress in combinatie met het syndroom van Gilles de la Tourette had ik veel tics. Dus gaf gilletjes en kon mijn hoofd niet stil houden. Toch stapte ik op de kinderen af. Ik moest en zou zegels kopen.

– Verkopen jullie kinderpostzegels? Vroeg ik hoopvol.
: Ja dat verkopen we! zei een jongen enthousiast.
– Komen jullie dan ook langs mijn straat?
: Je kan ze nu ook kopen? Zei de kleine jongen met business mentaliteit.
– Maar ik heb geen geld bij me….
: Hoeft ook niet! riep de jongen uit.
De jongen werd steeds enthousiaster, hij had zijn eerste klant!
We vulden het formulier in, hier en daar had ik een tic.
Bij elke vocale of motorische tic keken alle kinderen mij nieuwsgierig aan.
– Tja, soms doe ik een beetje gekkig. Zei ik.
– Maar ik eet je niet op. Nou nu niet, want ik heb geen honger.
De kinderen lachten.
Ik bleef ticcen, de kinders gingen vragen stellen.
: Waarom doe je dan zo gek?
– Dat komt door mijn hersens, die werken een beetje anders.
: Hoe anders dan ?
– In je hersens worden stofjes , euhm, laten we zeggen dat het mannetjes zijn..
: Maar dat kan niet!
: Want jij bent een mevrouw, dus dan zijn het vrouwtjes.
– Oké, er zijn een soort vrouwtjes in je hoofd die er voor zorgen dat je kan bewegen en geluidjes kan maken.
– Als jij je arm wil bewegen, merkt dat vrouwtje dit en bestuurt je arm. Precies zoals jij wil.
– Maar mijn mevrouwtjes zijn super eigenwijs, en doen gewoon altijd wat ze zelf willen.
– Ze doen ook wel wat ik wil, maar vaak ook extra dingen.
– Dus dan wil ik niet bewegen maar het vrouwtje in mijn hoofd wel.
: ooooooooooooh
– Ik kan er dus niks aan doen.
: En doen de mevrouwtjes ook woorden ?
– Ja, dat doen ze ook.
: Welke?
– Nou hele leuke als pannenkoek, en kakketoe.
– Maar soms ook hele slechte woorden.
: zoals? wordt er glunsterend gevraagd.
– Scheldwoorden
: ooh dat mag niet.
– Nup, dat mag niet. Maar het hoofdmevrouwtje is eigenwijs.
: Dus dan doe je het toch.
– Jup, Maar dan zeg ik daarna vaak sorry.
– En veel mensen weten ook dat ik er niets aan kan doen.
: Oké, Mag ik dan nu een paddenstoel ?
– Waarom wil je een paddenstoel?
: Op pootjes
– Op pootjes?
: Ja, dan kunnen ze mijn klusjes doen!
– Ah slim, waarom wil je geen kabouter?
– Die heeft ook armpjes.
: Jaaaaa, die wil ik ook.

Iemand accepteren hoeft niet moeilijk te zijn.
Zeker omdat we eigenlijk allemaal het zelfde willen in dit leven.
Namelijk:
een paddenstoel op pootjes.