Onopvallende zonderling

Hoewel ik mezelf vrij normaal vind, lijkt het of ik daarin de enige ben.
Dat bedoel ik niet negatief, deels positief.
Anders zijn.
Dat is de rode draad door mijn leven.

Eerst was ik me er niet bewust van.
Toen kon ik het niet uitstaan, gecombineerd met de drang om tegendraads te acteren.
Nu gebruik ik het in mijn voordeel.
Al moet ik eerlijk zijn, soms steekt t wel eens, dat bijna ten ondergaan aan je eigen succes.

Van de week werd ik nog omschreven als excentriek, maar wel lief bedoeld.
Wat ik daar nu weer precies van moet denken, beetje apart.
Je kunt het ook afwijkend noemen, en hoewel dat absoluut geen veroordelend woord is, vat ik het toch zo op.
Curieus, dat past me beter, of artistiek.

Mysterieus, nog mooier. Raadselachtig, dat lokt, zodat je zin krijgt om je er in te verdiepen.
Maar merkwaardig of eigenaardig.. mwa.
De nadelen zijn er, de voordelen talrijker.
Zonder duidelijk beeld, ook geen heldere verwachtingen.

Liever raar gelukkig, dan normaal, gek!
Wonderlijk mensen inspireren.
Stilzetten en omkeren.
Goede omschrijving van een underdog.

Zelf weet ik niet precies wat men dan precies bedoeld.
Ze schijnen allemaal een mening te hebben, over mij.
Bijzonder genoeg om je gedachten te structureren en samen te voegen.
Of dat nu gunstig is.

Niet dat het me iets doet, natuurlijk niet.
Wat denk je wel.
Alle blikken glijden via mijn ogen over mijn rug.
Ik heb een dikke huid.

Soms denk ik wel eens dat het tussen mijn oren zit,
al zitten je hersenen daar natuurlijk ook.
Oprecht, ik ben liever niet gemiddeld.
Ik identificeer me liever niet als bla.

De uitzondering bevestigt de regel.
Ik hou niet eens van regels.
Heerlijk dat ik dan zonderling ben.
Opvallend.