Oneindig veel Vertrouwen in de toekomst

Tegenwoordig zijn kinderen vaker binnen dan buiten te vinden. Orthopedagogen verkondigen dat het buitenspelen juist heel belangrijk is.

Zo leer je op straat wat gevaar is. Of waar grenzen liggen. Kinderen vinden meestal voetballen leuk. Ik heb zelf mijn hele jeugd buiten gevoetbald. Wel op verschillende voetbalvelden, maar het liefst op “het landje” in de buurt.

Veel te éénzijdig zouden de deskundigen zeggen. Bovendien ben ik geen tweede Johan Cruyff geworden. Je leert met buitenspelen afspraken te maken met wie en waar je kunt spelen. Tijdens het voetballen leerde ik winnen maar ook verlies te incasseren.

Ik speelde vaak mijn beste wedstrijden op “het landje”. Zo passeerde ik de beste keeper van de voetbalclub met mijn penalty op een maandagmiddag. Op een zaterdagochtend zou me dat nooit lukken. Dat was vertrouwen.

Ook het nieuwe kabinet heeft vertrouwen tot haar motto gemaakt. Na Rutte I en II is het synoniem voor Rutte III. Want het vertrouwen is terug in het land. In de Ekonomie en in elkaar. Met een nieuwe ministersploeg, die zelfs een minister van Klimaat kent. Een minister die bij uitstek oneindig veel vertrouwen in de toekomst heeft, zodat de kinderen van onze kinderen, ook gewoon kunnen buiten spelen.Meer windmolens en Zonne energie de komende 4 jaar. En in 2030 worden alle kolencentrales gesloten.

10 jaar geleden liep ik mijn laatste halve marathon in Amsterdam. Op 16 oktober 2007. Ik had het vertrouwen dat ik opnieuw een goede tijd zou kunnen neerzetten. Dezelfde tijd als toen. Dat gebeurde. Maar een jaar later liep ik een meniscusblessure op. Ik moest me laten opereren, maar wilde dat niet. Ik stopte liever met hardlopen.

In deze zomer ben ik weer voorzichtig begonnen met trainen. En het pakte goed uit. Geen pijn. En dan ga ik direct weer doelen stellen. Zoals een wedstrijdje van 8 kilometer binnen 48 minuten lopen. Op de dag van de Marathon van Amsterdam. Bij de 8 kilometer run.

Ik kon me echter niet meer aanmelden. Omdat ik laat was. Daarom besloot ik mijn eigen wedstrijd te bedenken. En paar rondjes langs de Bosbaan. Op 15 oktober 2017. Over de paden bij de bosbaan.

Afgelopen zondag was het zover. Ik liep in de zon en ik was tevreden met het resultaat. Weinig verval. En geen blessures achteraf. In 49 minuten ( van 9.13 uur – 10.02 uur) liep ik ongeveer 7 kilometer. Wel stramme spieren.
Maar ik voel dat ik weer terug ben. Ik heb weer oneindig veel vertrouwen in de toekomst. In anderen en zelfs in het nieuwe kabinet.