Machtsstrijd voor de liefde

Ik zit in de trein richting Eindhoven. Blauwe, strakke stoelen. Een volledige stilte. Ik begin aan mezelf te twijfelen. Er hangt een klein bordje met een 2 erop. Dat betekend toch dat dit de tweede klas is? Ik kijk om me heen. Ik manoeuvreer me een weg, zoekend naar een lege stoel. Ik neem plaats bij een gedeelte voor vier personen.

Ik moet avondeten in de trein, alleen ik stel het al een paar minuten uit. Het is namelijk zo stil dat ik me amper durf te bewegen. Heel voorzichtig haal ik mijn, inmiddels half verlepte, pizza dan toch uit het papieren zakje. De man tegenover mij zit continu nee te schudden met zijn hoofd. Ik twijfel of het is vanwege mijn pizza of zijn laptop. Ik ben nog steeds in twijfel of ik wel in de goede klas zit. Ineens realiseer ik me dat het hele klassen idee me niet aanspreekt. Het maakt me zelfs lichtelijk boos. Ik zal je uitleggen waarom.

Iedereen is gelijk. Althans, dat is wat er steeds meer wordt benadrukt in de huidige maatschappij. Vanwaar dan toch deze klassen?,vraag ik me af. Is het een machtsstrijd? Een gevoel van ik-ben-beter-dan-jou-want-ik-heb-meer-geld? Ik lees een column over minimalisme. Weg met welke machtsstrijd dan ook. Weg met onnodige spullen. Ik kan me er grotendeels in vinden. Één van mijn lievelings quotes is dan ook niet voor niks: ‘’The best things in life aren’t things’’.

Tegelijk hangt de machtsstrijd dus nog steeds in de lucht. Althans, zo voelde ik het op dat moment. Ik sla de nieuwe Metro open. ‘’Ziet er prima uit hoor, die nieuwe trein!…’’ Een exact dezelfde trein, met exact dezelfde blauwe stoelen. Ik voel me opgelucht.

Ineens zie ik voor me hoe een oud stel in de eerste klas zit. Ze hebben genoeg geld gespaard. Ze zitten hand in hand, genietend van het laatste station in hun leven. De dame heeft lichtelijk last van haar rug. Ze zit in een fijne stoel. Haar man voert een machtsstrijd voor de liefde. Ze zijn op weg naar hun kleindochter, die aan de andere kant van het land woont. Ineens realiseer ik me dat de achterliggende reden niet altijd bekend is. Ik kijk naar de twee en gun ze al het geluk van de wereld.

Machtsstrijd of gelijkheid? Ik noem het liefde. En wat er ook gebeurd, welke discussie er ook plaatsvindt in de wereld, liefde blijft bestaan. Hoe cliché het misschien ook klinkt: ‘’Love is all you need’’.