Lost and found
Het kwam me onverwacht en als een speer tegemoet.
Ik was er niet op beducht en te laat met bukken.
Het werd een voltreffer…
Ik was niet voorbereid op de klap.
En als dat wel zo was geweest zou ik het niet geloofd hebben.
Zou willen dat het niet gebeurd was, maar dat is het wel.
Vertrouwen. Zo kostbaar, maar ook zo kwetsbaar.
Ik zocht het geluk maar vond het in duizend stukjes.
Ik gaf hem het mooiste van mezelf.
Vertrouwde hem, maar hij bleek uiteindelijk niet te vertrouwen te zijn.
Ik ontdekte de waarheid achter zijn leugens.
Kapot was ik ervan.
Mijn boosheid, pijn en verdriet waren enorm.
Zichtbaar en onzichtbaar. Maar vooral voelbaar.
En hoe goed ik me ook realiseerde dat dit me niet verder ging helpen, het lukte me op dat moment niet om het los te laten. Alle goed bedoelde adviezen ten spijt.
Maandenlang worstelde ik met mezelf, mijn pijn en verdriet.
Ik huilde mezelf in slaap, rouwend om wat ik was kwijtgeraakt.
Mijn vertrouwen, en nog iets kostbaars: een stuk van mezelf.
De diepe kras die ik had opgelopen wilde maar moeilijk helen.
En ik kon me niet voorstellen de pijn kwijt te raken.
Maar … het is me gelukt.
Ik was dan wel kapot, maar niet gebroken.
Een stukje geluk zat nog steeds in mij. Goed verstopt van binnen.
Ik moest het alleen weer ontdekken.
Nu hier, tijdens mijn vakantie op Madeira zie en voel ik dat.
Al ben ik hier alleen, ik ben weer in staat het mooie te zien en te genieten.
De weg was lang en moeizaam, maar het pijnlijke gat begint zich te sluiten.
En ik kan nauwelijks beschrijven hoe het voelt. De opluchting.
Als ik terugkijk zal ik, naast de mooie herinneringen, ook altijd zijn leugens blijven zien.
Een pijnlijk, laf en oneerlijk einde.
De littekens zullen blijven, maar me nu geen pijn meer doen.
The life in front of you is more important than the life behind you.
Het is tijd om niet meer achterom te kijken en verder te gaan.
Het is tijd om los te laten.
Elke morgen in de spiegel zie ik een vrouw die bijzonder, speciaal en waardevol is.
Dat was ik al, en dat ben ik nog steeds.
Ik moest mezelf alleen weer terugvinden.