Karakterkop

Soms zie je van die jonge meiden, die strak voor zich uitkijken. Quasi boos. Dit kunnen deze meiden heel goed hebben. Het maakt ze zelfs interessanter. Lees: mooier.

Er komt een leeftijd dat dit niet meer opgaat. Dan doe je er goed aan om iedere dag met een glimlach op de lippen door het leven te gaan. Hard lachen is ook toegestaan.
Maar waak ervoor om de mondhoeken te laten hangen. En strak voor je uit te kijken. Dan herken je de middelbare vrouw. Niks interessant, niks aantrekkelijk. Maar een humeurig oud wijf ben je. Althans aan de buitenkant. Diepzinnige gedachten van grote schoonheid kunnen er in je omgaan. Niemand die dit vermoedt. Dat komt door de zwaartekracht. De frons tussen de ogen. De diepe plooien van neus naar mondhoek.

Soms als ik om me heen kijk in de tram, op straat, zie ik weleens oudere vrouwen die voortdurend opgewekt rondkijken. Alsof ze de hele tijd aangenaam verrast zijn. Als ik hun blik volg om te kijken met wie ze deze blijheid delen, zie ik niemand.
Dit is hun publieke blik, weet ik nu. De verplichte verbaasde blik, met de milde glimlach om de lippen. Want wie wil er nu de mensen om zich heen afschrikken. Het is niet fijn om te ogen als een chagrijn. Soms zie ik mijn weerspiegeling in een winkelruit of als ik in de tram zit en het is donker buiten. Dat zijn meestal momenten van overpeinzingen. Van schrik wakker geschud, probeer ik dan wat opgewekter te kijken. Dat is het enige wat er op zit.

Je wilt wel een beetje jezelf blijven. En mezelf is: soms een beetje chagrijnig. Moe. Ontgoocheld. Mijn beste zelf is als ik mijn gevoel voor humor weet te uiten. Ik verbeeld me dat mijn omgeving mij vooral zo wil zien. Goedlachs. Als ik lach knap ik daarvan op. Letterlijk en figuurlijk. Kennelijk toont mijn gezicht steeds meer mijn innerlijk.

Ik heb een jongere vriendin S. Zij heeft van nature een prethoofd. Van die ogen die vanzelf al lachen. Ook als ze neutraal kijkt. S is heus weleens boos of chagrijnig maar ze heeft een onverwoestbaar optimistische aard. Ze straalt energie uit, haar lach is nooit ver weg.

Toch heeft S. al meer narigheid meegemaakt dan de gemiddelde mens om ons heen. Als zij straks mijn leeftijd heeft, blijft ze die opgewekte ogen houden. Ben ik van overtuigd. Kwestie van karakter.