Interbellum

Als voetbal vergeleken wordt met oorlog, dan verkeerd het Nederlands Elftal nu in een interbellum: een periode tussen twee oorlogen. Een wapenstilstand dus. Bij het betreden van het veld, is het geen georganiseerde eenheid meer. Het lijkt alsof het ontbreekt aan teamspirit. In de voorgaande oorlogen (2004-2012 en de 30-daagse oorlog van 2014) is de Slag van Neurenberg wel de bekendste: Oranje werd met een recordaantal gele en rode kaarten uitgeschakeld door Portugal. Het Nederlands Elftal. Genoeg over gehoord de laatste weken. In aanloop naar de wedstrijd tegen Zweden was er steeds maar weer die valse hoop die sportjournalisten probeerden mee te geven. De meesten wisten het allang. Zelfs tijdens het ontbijtjournaal van RTL4 was het duidelijk. “7-0 of 8-1? Dat lijkt me onrealistisch”, aldus een uitgesproken Jan de Hoop. Opvallend, zeker voor zo’n optimist als hij.

Het bijzondere tegen Zweden was toch wel het afscheid van Arjen Robben. Bijzonder is misschien niet het goede woord, dankbaar is denk ik beter. Dankbaar richting de supporters, alsook andersom. Tijdens het volkslied raakte hij ontroerd. Prachtig om te zien. Op zo’n moment, waar denkt hij dan aan? De wissel in 2004 tegen Tsjechië? Zijn eerste WK-goal in 2006? De EK-goal tegen Frankrijk in 2008? De WK-finale van 2010? De 5-1 tegen Spanje in 2014? Zomaar een greep uit zijn imposante interlandcarrière. Wat heeft hij samen met een gouden generatie ons een goed gevoel gegeven. Dat mag je toch wel concluderen met de kennis van nu waar we als voetballand staan. Wachtend op succes.

Als je de voorgaande jaartallen zo ziet, wat ontbreekt er dan? Inderdaad, 2012. Op dit EK -samen met Spanje- gedoodverfd favoriet, maar in de groepsfase eruit. Het begin van het interbellum? Met het WK van 2014 als incident. Of misschien niet. Individueel waren het niet allemaal spelers die op het allerhoogste niveau meedraaiden, maar het was wel een team die voor elkaar door het vuur ging. Als Oranje echt wat zou willen, dan moeten ze eens overwegen om een bondscoach te selecteren op naam: Frank de Boer en Ronald Koe-man bijvoorbeeld. Als echte agrariërs, moeten zij toch goed kunnen oogsten. Overwinningen dan. Net zoals voordat Frank werd aangesteld in Milan, hoopte hij al op een telefoontje uit Italië aan zijn zaakwaarnemer. “Inter, bell ‘um!”, is iets waar hij vaak aan dacht denk ik. En stel. Dick Advocaat wil niet kappen, dan zal Peter Bosz hem daar maar eens inlichting over moeten geven.