Iedereen aan de onzekerheid?

Het regeerakkoord, jeetje. Natuurlijk keek ik vol spanning naar het uiteindelijke oordeel dat over de arbeidsmarkt zou worden geveld. Wat blijkt, iedereen moet een vast contract kunnen krijgen terwijl je net zo makkelijk weer de laan uit kunt worden gestuurd.

Ik zal niet liegen lieve mensen; ik word er een beetje cognitief dissonant van. Natuurlijk wil ik ook een vast contract, maar het voelt voor mij alsof het dan niet meer…nou ja ‘vast’ is. Ugh, ik voel me zelfs vies als ik het zeg. Ik klink super ondankbaar denk ik zo en dat is zeker niet mijn bedoeling. Ik snap ook wel dat de werkgever het behoorlijk lastig heeft, maar ik ben denk ik een beetje bang dat men er misschien in zal doorslaan? Misschien, heh. Hopelijk niet.

Ik vind dat dus eng. Alsof je op hete kolen loopt. En ja, ik weet het, ik klink alsof de pleuris is uitgebroken maar echt mensen ik vind het nogal wat. Natuurlijk heb ik nog nooit een vast contract gehad, dus ik weet niet het hoe het voelt, proeft of zelfs ruikt. Ik weet niet hoe het is om de zekerheid te ervaren, of hoe het is om je salaris op tijd te ontvangen of om zelfs pensioen op te bouwen. Ik weet gewoon niet hoe het is om gewoon je vaste uren in de week te hebben, en niet alleen maar 1 dag in de week misschien, hopelijk, zeer waarschijnlijk te mogen werken en dat zelfs maar voor een miezerige 6 uurtjes. Of 5 als ik pech heb.

Maar ik gun het ook niemand om…nou ja…zomaar te worden ontslagen. Met dan wel om even te quoten uit het akkoordje zelf ‘meerdere argumenten, die los te zwak zouden zijn voor ontslag, mogen straks bij elkaar worden opgeteld. Zo’n zwartboek kan uiteindelijk wél tot een geldig ontslag leiden.’

Ja. Vind ik eng. Echt. Misschien dat u sterker in de schoenen staat, en het allemaal prima vindt. Mag ook hoor! Misschien valt het straks allemaal wel mee, althans dat hoop ik. Ik gun iedereen een vast contract en de bevrijdende zekerheid die erbij zou moeten horen.

Zolang het monster dat ontslagrecht heet er maar niet in doorslaat.

Tja. Als het geluk met me is, mag ik straks aan mijn 3de jaar beginnen. Daarna wordt het…best spannend. Gaan ze me echt dat vaste contract geven? En heb ik dan ook zekerheid?

Da’s dus mijn vraag. Volgens mij ben ik ook de enigste die dit best eng vind. Ik bedoel, ik lees overal maar dat werkgevers graag het ontslagrecht versoepeld wilden hebben. Nou goed, 1 punt voor de werkgevers dan. Het zal heus wel WAT helpen, denk ik zo.

Maar jongens, ga er alsjeblieft wel netjes mee om.