Het glazen huis

Een ieder die deze titel leest denkt meteen aan het glazen huis van het goede doel van 3FM Serious Request. Maar als wij het thuis over het glazen huis hebben dan wordt er toch wel iets anders bedoeld.

We gaan een paar jaar terug in de tijd. De kinderen waren nog jong en we gingen met een bevriend stel met kinderen naar de kermis. De vier kinderen wilden in de doolhof. Een glazen doolhof. Een glazen huis. Zonder ons. Oké, een kaartje gekocht en met zijn vieren liepen ze naar binnen. Nauwelijks beseffend wat een doolhof nu eigenlijk inhield, volgden ze elkaar in de hoop om er na een tijdje weer vrolijk en ongeschonden uit te komen. Zoals altijd in een doolhof liepen er vele routes dood en omdat het een glazen doolhof betrof botsten ze daarbij regelmatig tegen een glazen wand op. Au. Het huilen stond hen nader dan het lachen en toen ze ook nog in paniek raakten barstten ze in tranen uit. Als goede ouder zijnde wil je dan natuurlijk je kind helpen, hem of haar troosten en de goede kant op wijzen. We konden door het glas wel zien hoe ze hun weg probeerden te vinden maar hulp bieden was er niet bij. Ik denk ook niet dat ze op dat moment onze hulp zouden aanvaarden.

Het waren namelijk geen hulpeloze ouders die ze van binnenuit konden zien. Met tranen in onze ogen van het lachen en een klein beetje schaamrood om onze kaken moeten we eerlijkheidshalve bekennen dat wij dit toch wel een van de leukste attracties van de kermis vonden.