Helpen? Ik film liever.

Helpen? Ik film liever.

Dat dachten de omstanders – of moet ik zeggen toeschouwers? – toen ze zagen dat er een vrouw op de grond lag in Woerden. Zij ademde niet meer. Er was welgeteld één persoon die eerste hulp bood en de politie inschakelde. De anderen keken toe met de camera in de hand, tot grote frustratie van de politie. Waarom deden ze niks? Zijn ze echt zo harteloos?
Misschien denken de mensen dat ze niet kunnen helpen. Maar dan zou je toch eerder zorgen dat je niet in de weg staat en dat de situatie voor het slachtoffer en de agent zo optimaal mogelijk is.
Zou het zo kunnen zijn dat de mensen afstand van de situatie willen nemen? Met filmen kun je afstand nemen door te observeren. Zo raakt het jou niet persoonlijk, maar is het enkel iets wat zich op je schermpje afspeelt. Dan is het dus een poging om je veilig te voelen in een enge situatie.
Maar door te filmen wordt de situatie niet opgelost. Je loopt alleen weg van de problemen die zich voor je ogen afspelen. Dat doe je omdat je niet weet hoe je met de situatie om kunt gaan. Je probeert actief om je niet verantwoordelijk te voelen. Maar als die vrouw overlijdt, heb jij dat toch echt deels op je geweten. Je deed niks en daardoor is ze overleden. Dan voel je je echt wel schuldig. Dus neem je verantwoordelijkheid: vraag wat je kan doen en lees je van tevoren in wat de politie wil dat je doet in zo’n geval.
De omstanders zijn naar alle waarschijnlijkheid helemaal niet zo harteloos. Ze weten niet wat ze kunnen doen. Dus doen ze maar wat ze altijd doen als ze onzeker zijn: naar hun telefoon grijpen.

Marijke Wakker