Geluk 1.5

Geluk … is als je duidelijk wordt dat er mensen van je houden. Wanneer je merkt dat je er echt niet alleen voor staat! Ook als je beseft hoe fijn het is van een ander te houden, dan ben je gelukkig. En ja, als gezonde persoon levend met de op dit terrein veel minder bedeelde medemens, klimt je geluksgevoel de hoogte in. Natuurlijk prijs je jezelf ook gelukkig wanneer je de Staatsloterij wint, maar dat vind ik toch eerder een geval van mazzel. Het is dan iets eenmaligs, een meevaller, iets wat je leven vergemakkelijkt. Niet iets dat gelukkig maakt zonder meer.
Nee geluk gaat dus dieper, veel dieper.
Geluk is ook gewoon gekoppeld aan een fijn gevoel. Ik waan me gelukkig dit te kunnen schrijven. Bij bepaalde historische plekken kan een gevoel van geluk me overvallen, ik heb nu eenmaal wat met erfgoed…. Voor een ander komt dit gevoel misschien bij het aanhebben van een bepaald kledingstuk, of bij het zien spelen van een voetbalidool… Persoonlijker kan het dus niet, maar het basisgevoel is hetzelfde, een fijn gevoel, van bewondering, ontzag, warmte, kriebels…
Onze wereld nu maakt dat het gevoel van geluk aan inflatie onderhevig is, het is niet meer zo… vanzelfsprekend of automatisch. Wij worden van alle kanten en op diverse wijzen benaderd met gedachten en voorbeelden van wat we moeten voelen en doen op bepaalde momenten. Dus gebeurt het regelmatig dat een gevoel van geluk niet wordt gewaardeerd voor wat het is. En ook wordt in bepaalde situaties gesproken over geluk of gelukgevoelens omdat dat zo hoort… Omdat het sociaal-wenselijk is. ‘Emotie’ is daarbij vaak een trendsettend woord. Als er emotie bij komt is het echt, zowel naar geluk als verdriet toe. Die twee liggen trouwens dicht bij elkaar – bij mij volgt na aan topmoment van geluk – om wat ik heb, wat me liefheeft en goed voelt – ook vaak verdriet – om wat ik niet meer heb, mij liefhad en dat levert een minder fijn gevoel.
Ach, en of geluk vroeger nu zo gewoon was …. het was misschien minder dimensionaal, minder beïnvloed door allerlei trendy factoren. Maar gewoon? Ook toen werd je vaak genoeg verteld – en niet alleen in religieuze context – wanneer je gelukkig moest zijn: prijs je gelukkig, wees tevreden, ben dankbaar… Gelukkig wat minder gehoord vandaag de dag, maar nog steeds net zo als vroeger oorzaak van het nodige verdriet.