Afbrokkelend geluk in de wachtruimte

Adrian Fermier 2 okt 2017

Geluk kan van deze tijd lijken en schuilen in iets hedendaags als het gestroomlijnd aanvragen van een paspoort. Stond je voorheen met je getrokken nummertje bij een loket met een meetlat ernaast en een stuk chagrijn erachter, in mijn gemeente is de menselijke interactie tot het minimum teruggebracht.
Efficiency in optima forma – als dat geen synoniem van geluk betekent.
Je maakt ‘per activiteit 1 afspraak’ via de gemeentesite. Reminder: pinpas meebrengen en één pasfoto in kleur. Je bepaalt een datum, vinkt een tot op de minuut nauwkeurig tijdslot aan. In de Inbox verschijnen de afspraakgegevens.
Een scherm in de hal van het gemeentehuis vraagt wat je komt doen en wanneer. Balkjes aanraken en er ritselt een strookje uit een gleuf. Je hebt volgnummer A987; tijd van aankomst, gekozen productgroep en gekozen product staan eronder.
‘Pak uw bon en neem plaats in de wachtruimte en wacht op het signaal op één van de displays. Ga vervolgens naar de toegewezen spreekkamer/balie.’
Doeltreffender kun je het niet verwoorden. Mijn geluksgevoel verdiept zich.
In de wachtruimte zijn twee van de twaalf balies bezet. Alle spreekkamers zijn leeg. Iemand haalt een parkeervergunning af. De collega van balie 4 laat via het display weten dat C284 welkom is.
Ik ben de enige wachtende.
Ze drukt nog tweemaal. Mijn volgnummer is er niet bij, mijn tijdstip ligt ruimschoots achter me. Bij de vrije beambte kan ik niet terecht. Haar collega is elders.
Als zij aanschuift vraag ik waar ze op het afgesproken en onwrikbaar in websitebeton gegoten tijdstip was.
Vergaderen.
Hier wrikt iets, mijn geluksgevoel kalft af.
Laatste plichtplegingen: een afdruk maken van beide wijs- en middelvingers. Je legt de toppen in een opengewerkte muis en wacht – er kan nog een trein komen – tot het rode licht gedoofd is.
Het licht blijft branden. Mijn huid is te droog. De ambtenaar haalt een flacon uit een la, spuit iets wits in mijn palm en verzoekt me mijn vingers in te vetten.
De lichtjes doven direct.
Daar is mijn Afhaalbewijs met Persoonsgegevens en Aanvraaggegevens, mede te brengen bij het afhalen. ‘Niet tijdig afgehaalde documenten worden door de burgemeester zelf definitief aan het verkeer onttrokken (artikel 67, lid 1a PUN).’
Dat ‘zelf’ verzin ik erbij om enig geluk te hervinden dat iets van lang geleden is geworden.
Mijn vrouw neemt me achterdochtig op. Waar ik geweest ben. Waarom ik naar andere vrouw ruik. Ze houdt mijn vingers onder haar neus.
Onmiskenbaar kokos.