Wat zou je doen met 1 miljoen?

Ja die vraag is je vast vaker gesteld. En nu het seizoen Miljoenenjacht weer is geopend wordt het wel erg tastbaar. Gewone mensen zoals jij en ik die koffertjes open mogen maken.
Laatst lag ik onderuit gezakt op de bank met mijn handen voor mijn ogen Miljoenenjacht te kijken. Het ging net goed.
‘Wat een mazzelpik’ riep ik enthousiast. De bank kwam met een bod; drie ton.
‘Stoppen Arno!’ schreeuwde ik alsof hij me kon horen. Maar Arno ging door. ‘Het is toch niet te geloven’ klonk ik geïrriteerd. De zenuwen gierde door mijn lijf alsof mijn geld op het spel stond. Maar hij flikt het gewoon. Het bod van de bank; ruim zes ton.

‘Klasse Arno.’ klonk ik trots toen het programma afgelopen was. Enkele seconden later rinkelde de deurbel. Verstijfd keek ik mijn zwager aan die op bezoek was. ‘Het zal toch niet waar zijn’ klonk ik enthousiast. Mijn zwager bleef me vragend aankijken. ‘Winston Gerschtanowitz!’ gilde ik terwijl ik op en neer sprong. ‘Qui?’ klonk hij vragend. Hij is Frans en weet dus helemaal niet wie Winston is en hoe Miljoenenjacht werkt. ‘Laat maar waaien. Just sit on the couch ja.’ klonk ik met een Amsterdams accent terwijl ik naar de bank wees.

Langzaam sloop ik naar het raam en probeerde ik naar beneden te kijken. Ik heb Winston en zijn entourage niet vaker in een flat gezien maar ja, eens moet de eerste keer zijn. Ik druk de beneden deur open en ren vliegensvlug naar de slaapkamer waar ik een sjaal vandaan tover. Ik wikkel hem om mijn hoofd zodat alleen mijn ogen zichtbaar zijn. ‘Ca va?’ vraagt mijn zwager ongerust. Ik sis dat hij stil moet zijn en leg hem snel uit dat ik waarschijnlijk ook zes ton heb gewonnen. Dan wijst hij naar mijn sjaal en vraagt waarom ik dat om doe. ‘Nou, je denkt toch niet dat ik met mijn bakkes op de televisie wil. Ik weet dat jij nieuw bent in de familie maar geloof me, dan houd ik niets meer over.’

Ik draai me snel om en oefen een aantal keer de omhelzing met Winston voor de spiegel.
Als de lift stopt hoor ik gegiechel achter de liftdeur vandaan komen. ‘Dat klinkt niet als Winston’ denk ik in mezelf. De liftdeur schuift open en ik sta oog in oog met mijn zusjes.
‘Oh ik denk dat we verkeerd zijn’ stamelt mijn zusje als ze me met mijn zelfgemaakte gezichtssluier ziet staan. Teleurgesteld keer ik terug de woning in. Ik zie dat mijn zwager vanaf de bank heen en weer zwaait. ‘Six tonnes?’ vraagt hij enthousiast. ‘No tonnes, allein zwei geschweschters.’ antwoord ik in het Duits.

Hij is zichtbaar in de war.

Ik ook..