Single en labiel

Ik sluit mij achteraan in de rij bij de pinkassa van Albert Heijn. Er is nog geen plek op de loopband dus tuur ik geduldig met mijn boodschappenmandje nog even rond. Mijn ogen vallen op een knappe jongen twee kassarijen verderop en onze blikken kruisen. Deze ontmoeting van blikken blijft spannend lang hangen en een gemiddelde single van begin 20 met enige zelfvertrouwen zou deze kans grijpen om er een subtiele flirtmove in te schieten. Mijn labiele zelfbeeld staat dat helaas niet toe en schieten mijn licht-paniekerige Bambi ogen al de andere kant op. Voor het geval hij nog kijkt probeer ik snel mijn boodschappen casual en sexy te ordenen op de loopband, voor zover dat op die manier kan. Ik begin met mijn zak rucola melange, blikje linzen en wat witte kaas en hoop dat hij opmerkt welke bewuste keuzes ik daarmee maak #healthy #saladstyle. Vervolgens gooi ik er zelfvoldaan een kilo Jazz appels, twee bananen en een paar perziken achteraan #vitamines #smoothies. Ik sluit de show af met aanmaak-Vanille Latte, een karamelslagroom toetje en chocolade schoolkoekjes #nicetry #fakefitgirl. Ik krimp ineen bij de gedachte dat hij bij de laatste productcategorie waarschijnlijk al is afgehaakt.

De klant voor mij zit te hannesen met haar klantenkaart, wat mij de tijd geeft om nog een snelle glimp van de kassa-guy op te vangen. Shit! Hij doet zijn net ingepakte rugzak weer op zijn rug en loopt richting de uitgang. Dan neemt mijn dierlijk jagersinstinct het van me over. Ik gris mijn mobiel uit mijn tas en zet als de sodeju het internet op de volle 4G aan. Na enkele seconden vertraging van de binnenkomende appjes en andere nutteloze meldingen swipe ik naar het 3e applicatiemenu en open de weer fresh-installed-since-3-days app. Happn. Refresh. Refresh. Refresh. Dat helpt, maak ik mezelf wijs. Wat ook helpt, is ervan uitgaan dat elk levend organisme on planet earth ook deze app heeft. Zeker knappe kassa-hunks die mij een niets-betekende vijf seconden aankijken.

Ik ben dus single. Al 22 jaar lang. Ik heb minimaal drie keer per jaar een no-men-policy slash men-suck phase. En tussen die fases door geniet ik van mijn eigen instabiele momentjes zoals het hierboven genoemde en verbaas mezelf hoeveel verschillende gedachtes er op die momenten door mijn hoofd gaan. Deze scenarios komen met enige regelmaat voor, dagelijks misschien. Ik denk dat dat ook één van de redenen is dat veel vriendinnen me vaak naar mijn love-life vragen. Puur leedvermaak. Als ik in ruil daarvoor relatie-l