Megalomanie onder een brandend vergrootglas.

Zo nu en dan is het als mens gezond om van doelwit van kritiek te veranderen en het vizier te richten op zaken die iets verder van huis liggen. Even relativeren, even vergelijken, even verrijken. Meestal zien we net als door de lens van een camera alleen hetgeen wat scherp wordt weergeven en vergeten we de wazige nog obscure omgeving.

Er is meer te detecteren dan waar de focus van onze lens in eerste instantie op staat, daarom verplaats ik mijn vergrootglas 7480 kilometer naar links. De Verenigde Staten of zoals ze het daar zelf graag noemen; Amerika. Meer specifiek: hun nieuwe president. De nederigheid zelve heeft besloten om zich te onttrekken aan het Parijs Akkoord. Ter illustratie van hoe ridicuul dit is; zelfs Palestina en Israël konden het met elkaar vinden op dit gebied en sloten zich aan. Nicaragua vond het klimaatakkoord te mild en we kunnen het allemaal wel met elkaar eens zijn dat ze momenteel in Syrië net wat andere zaken onder de loep nemen.

Als derde afvallige de VS dus. Trump hoefde alleen maar even te tekenen. Een handtekening van Trump was dus genoeg om bij te dragen aan het voor eeuwig tekenen van de planeet. Het aantal fronsende wenkbrauwen rees sneller dan de zeespiegel en wat volgde was een overstroming aan vragen. Met de hortus van het Witte Huis als podium werd met een persconferentie helderheid geschept. Zo verdween het commentaar als sneeuw voor de zon. Trump doet zijn status van geniale gek eer aan door zijn spreekbeurt over planeetvernietiging te houden in de meest gepreserveerde inheemse flora van de VS. De ironie.

Ondertussen wordt het onder mijn vergrootglas alleen maar heter en heter. Ik vermoed echter dat de airco in het Witte Huis prima functioneert. Ze worden daar niet warm of koud van een Fahrenheitje meer of minder. Laat ik maar niet beginnen over de beweegredenen van Trump om het nog blanco bevel te gebruiken voor zijn inkleur-kwartiertje. Ik schrijf me dan nog een gat in de ozonlaag. Het komt er op neer dat hij kolen hoger in het vaandel heeft. Een referendum aangaande deze beslissing kwam er niet en dus kreeg de kolenindustrie de voorkeur boven de democratie en de economie de voorkeur boven de ecologie. Logisch toch?

Trump heeft duidelijk geen oog voor het behouden van de planeet en ik zie hem niet zo snel zijn lens verstellen.“Revenge is a dish best served cold”, maar ik ben bang dat de stratosfeer er geen erg in heeft om een uitzondering te maken bij het verkolen van onze geliefde planeet.