loslaten… het blijft lastig!

femke hogenhout 7 sep 2017

Daar ga je, op de fiets, vol spanning. Grote zware rugtas en een steen in je maag… zucht.
“Dag mam, tot vanmiddag.”
Daar sta ik dan, in de deuropening. Grote vriendelijke lach op mijn gezicht en een steen in mijn maag.. zucht.
“Dag vent, tot vanmiddag.”

Wat zag je op tegen dit moment….wat heb je het uitgesteld en voor je uitgeschoven, lieve vent.
Daar ga je dan..
Dapper fiets je stevig door, je fietst een nieuwe toekomst tegemoet, je fietst steeds een beetje meer van mij vandaan, maar dat is goed.

Ik sluit de deur en voel een traan over mijn wang en een brok in mijn keel. Ik zet thee, het wordt me toch misschien een beetje te veel.
Natuurlijk weet ik dat je het kan, natuurlijk weet ik dat je je mannetje staat op je nieuwe school en dat je kunt laten zien wie je bent.

Ik weet dat loslaten bij het leven hoort en dat het echt niet altijd makkelijk is. Ook weet ik dat loslaten staat voor iets nieuws, een nieuwe belevenis.
Ik weet het best, en toch…

Weetje.. het is als toen je een peuter was en in de tuin speelde met het zand, je had geen idee hoe het zou zijn om te fietsen door de straat, je was tevreden met een schepje in je hand.
Maar toen je de vrijheid had geproefd van je driewieler en steeds wat meer van mij vandaan, zag jij de zandbak echt niet meer staan.

Weetje… het is als toen je als kleuter zonder zijwieltjes leerde fietsen. Ik liep een stukje met je mee, ik hield mijn hand nog op jouw rug. Tot je het echt zelf wilde leren. Toen jij die vrijheid had ervaren van het zelfstandig kunnen fietsen, hoefde ik echt geen hand meer op je rug te proberen.

Weetje… elke drempel lijkt in het begin misschien nog wat hoog, maar als je eenmaal op de fiets zit dan gaan de pedalen als vanzelf. De weg blijkt veel minder zwaar, veel minder zwaar dan de gedachtes in je hoofd, de weg die je fietst is zelfs mooier dan beloofd.

En weet je…
als het echt even niet lukt, dan fiets ik een stukje met je mee..
als het wat te zwaar wordt dan duw ik je gewoon weer wat vooruit..
als je het even niet meer weet, weet dat je altijd achterop mag..
Dag fiets… dag vent… dag rugtas…
Dag