Lieve mensen die bellen en appen op de fiets…

Lieve mensen die bellen en appen op de fiets of achter het stuur in de auto,

Langs deze weg wil ik jullie allemaal graag vertellen dat ik jullie de grootste sukkels van de wereld vind en ik wil ook graag vertellen waarom:

Als klein kind van nog geen drie jaar viel ik hard met mijn hoofd op de straat. Waarom is niet belangrijk, belangrijk is wat daarna gebeurde. Ik raakte na een operatie in coma en hield aan dit alles een onherstelbare, zeer ernstige hersenbeschadiging over. Ik had het twijfelachtige geluk dat ik nog jong was en ik daardoor nog maar weinig vaardigheden had verworven en de neurochirurg zag dit als een mogelijk voordeel voor de rest van mijn leven. Wellicht zou het meevallen met de ‘restverschijnselen’.

Dat voordeel bleek verwaarloosbaar: Ik kon goed leren, maar kon de lange dagen op school niet aan door vermoeidheid. Ik haalde vier diploma’s, maar ik kan niet mijn eigen geld verdienen omdat ik steevast na twee maanden werken in de ziektewet beland wegens overbelasting. Doordat ik snel overprikkeld raak zijn feestjes, verjaardagen, leuke dingen, vrienden en vriendinnen voor mij te vermoeiend. Mijn zelfvertrouwen kan ik niet halen uit mijn werk, uit de omgang met leeftijdsgenoten of het uitbuiten van mijn talenten. Mijn leven is op zijn zachts gezegd nogal eenzaam.

Contact met mijn ouders heb ik niet. Nadat ik in het ziekenhuis terecht was gekomen hadden mijn ouders het gevoel dat het aan hen lag, met name mijn moeder. Zij deed zo haar best een band met mij op te bouwen en haar schuldgevoel daarmee uit te wissen dat ik daardoor juist heel nerveus van haar werd. Het is nooit meer goed gekomen, we hebben nu helemaal geen contact meer.

Doe jezelf een lol: Een ongeluk zit in een klein hoekje. Je hersenen zijn goed beschermd, maar zo bizar kwetsbaar dat het bijna eng is. Bellen en appen op de fiets of achter het stuur, al dan niet met je kinderen voor of achter je is niet alleen dom, maar ook bijzonder egoistisch. Want je verkloot er mogelijk niet alleen voor eens en voor altijd je eigen leven mee, maar ook dat van een ander.

Fijne dag verder.

Groetjes, Sandra.