Joke

Manouk M. 22 sep 2017

Terwijl ik de trein in loop – midden in de avondspits – zie ik haar al staan. Een vrouw in een beige camouflage outfit die zo op fietstocht zou kunnen met Ans en Betty, en al 35 jaar gelukkig getrouwd is met Jan. Zij en Jan gaan precies een keer per jaar op fietsvakantie naar een camping in Drenthe. Deze vrouw, die we voor het gemak maar even Joke noemen, staat in de trein. Niks mis mee, was het niet zo dat Joke precies op een plek staat in een doorgang, recht naast een kinderwagen. Joke staat op haar gemak wat rond te kijken, niet door hebbende dat er dus he-le-maal niemand meer doorheen kan. Ze staart wat nietszeggend uit het met graffiti bespoten raam en kijkt hierna naar beneden, naar haar fiets navigatie, om iets op te zoeken.

Oké, irritant. Al klimmend om Joke en haar uitrusting die bestaat uit knalrode fietstassen heen, besluit ik dat ik Joke het niet waard vind om opgefokt te raken. Ik ben tenslotte onderweg naar huis, daar waar Jokes van de wereld me wel met rust laten. Terwijl ik anderen zie klimmen om langs dit obstakel in de trein te komen, bedenk ik dat Joke me nog niet eens zo extreem zou irriteren als dit alles zou zijn wat storend is aan deze medereiziger. Oké ja, de hele trein stopt op want dit is de eerste coupe waar iedereen instapt, en het is spits dus er zijn een hele hoop mensen die om en over Joke heen moeten, maar dit is nog niet eens mijn grootste probleem met deze doorgewinterde fietser.

Nee, Joke was bij mij onmiddellijk vergeten geweest zodra ik over haar en haar lading aan fietsspullen was heen geklommen, was het niet zo dat Joke ook nog op zo’n intens ranzige en grafische manier een softijsje staat te eten, dat zelfs ik er onpasselijk van word. Ik moet hierbij vermelden dat ik werk als een serveerster, en dit ervoor zorgt dat ik een hoop ervaring heb met mensen zien eten. Maar op het moment dat Joke dit ijsje stond te verorberen in de trein, had zelfs ik de neiging om de trein uit te stappen en te wachten op de eerstvolgende naar mijn bestemming. De spits, wat is het toch een heerlijk moment om je medemens te observeren.