Internetdaten

Op mijn leeftijd ontkom je er niet aan: daten via internet.
Een uitkomst moet ik je zeggen. Zeker als je niet meer zo vaak in het uitgaansleven komt zoals ondergetekende.
Als je even niet weet hoe verder te gaan in je leven, je gaat googelen, mooi woord trouwens en je vindt allerlei tips om er nog wat van te maken. Te kust en te keur wordt je door de digitale wereld met jouw wensen geloosd.
Zo ook bij dating sites. Je hebt er honderden, de ene nog afgrijselijker dan de andere.
Voorbeeld: je meldt je aan, vult je profiel in, wie ben je, wat doe je en wat zoek je.
Meer is het eigenlijk niet en dan komt het ozo belangrijke onderdeel: een foto van jezelf.
Poederen, poetsen, haartjes wegknippen, en dan eindelijk na wat uurtjes de selfie!
Ook al weer zoiets nieuws. Een selfie! Prachtig woord, maar als mijn opa dit hoort, zou hij zeggen, ik zal je een selfie om je oren geven.
Als je tegenwoordig waar dan ook loopt zie je van die randobielen met zo’n selfiestick. Oog voor de omgeving is er niet meer bij, maar dit terzijde.
Vol trots van de energie die ik er in heb gestoken, gaat mijn foto digitaal de upload in.
Ping..het eerste berichtje.
Hallo, ik ben Esther, ik vind je profiel leuk, kan je wat meer over jezelf vertellen?
En dan begint de grote ellende. Dan zie je tot je grote schrik een foto die niemand wilt zien. Ook niet gephotoshopt! Sterker nog, je laptop begint spontaan kuren te vertonen.
Alsof het het wil zeggen, ik heb mijn tijd gehad, ik stop ermee, en zoek het maar uit.
Nog niet bijgekomen van de eerste schrik, de volgende ping alweer.
Het moet echt beter zijn nu toch, probeer ik mezelf moed in te praten.
Maar nee hoor, het lijkt alleen maar erger te worden. Hitsige 60+ die een jonge knul nog wel ziet zitten.
Maar daar hoef ik toch niet mee worden lastiggevallen. Er is voor mij maar 1 aantrekkelijke ‘oude’ dame, en dat is mijn moeder. Zij is mooi, lief, zorgzaam.
Voor de rest wil ik geen 50+/60+/70+ dames in mijn mailbox zien in een te strakke outfit waarin alles, maar dan ook werkelijk alles eruit flubbert en als je, je moet er niet aan denken,’s avonds op de bank zit, en je haar borsten op je knie ziet bungelen.
Nee bedankt. Ik pas.

Kansloos denk ik, terwijl ik een slokje neem van een glaasje port.
En hier geldt dan weer wel voor: hoe ouder, hoe beter!