Een week zonder vlees. Kan ik dat?

Ik heb het geflikt; een week zonder vlees. Boven mijn broodje rosbief blikte ik bij de zondagbrunch terug. Mijn allerliefste is er nog allerminst aan gewend dat ik niet meer aasgier boven de braadpan, als het klokje van eten slaat. Zij flikkerde zaterdag dus routineus een onsje rood voor mij in de winkelwagen. Normaal krijgt ze op haar lazer als er géén vlees op tafel staat. Het zou flauw zijn nu aan te slaan, als ze mijn vegetarische oprisping even over het hoofd ziet en braaf rosbief in huis haalt voor het mannetje.

“Hebben we geen vlees?”
“Er zitten spekjes door.”
“Spekjes zijn geen vlees!”

Ik had geen nobele gedachten bij het weekje zonder vlees. De gruwelijke beelden uit de vleesverwerkende industrie hebben mij er nooit van weerhouden vlees te eten. Ik ben een onverbeterlijke carnivoor. Het is een waardeloos en laf argument, maar ik vind vlees gewoon té lekker. Uit de periode waarin ik 5 jaar ‘op mijzelf woonde’ kan ik mij geen moment van groente herinneren. Waar groente zit, past tenslotte geen vlees meer.

Ik weet ook heus wel dat vlees vol groeihormonen zit. Ik ben daar het ultieme bewijs van. Vanaf mijn 30e heb ik mijzelf zo ongeveer gekloond. Helaas binnen mijn eigen velletje. Wie oude foto’s van mij ziet, vraagt zich af wat ik met dat alleraardigste joch heb gedaan – met die lekkere kop haar. Alhoewel ik de vleeslobby absoluut niet wil verwijten dat ik al jaren geen haarproducten meer aanschaf!

Van een gezonde 80 kilo vloog ik op cyberspeed naar boven de 100 kilo-and-beyond, een spoor van afgekloven dieren achterlatend. En haar. Veel haar. Maar wat leverde deze week mij nu eigenlijk op?

Ik vond het opvallend makkelijk een week te overleven zonder vlees. Mijn vrouw en kinderen vonden ‘t op hun beurt een feest dat er iedere dag een stukje weefsel overbleef. Waar ze dan ruzie om maakten, zodat de opgekropte emoties ook weer even uit het systeem konden. Overigens heb ik wel 2 dagen een minimale hoeveelheid vis gegeten. En een keer mijn vingers afgelikt toen mijn duim per ongeluk in de juskom belandde tijdens de afwas. Eerlijk is eerlijk.

Maar verder heb ik mij uitstekend geweerd tegen mijn eigen dwanggedachten. Ook toen ik woensdag verkouden werd. En donderdag ziek. Zou er een causaal verband bestaan tussen geen vlees en mijn plots falende gezondheid? Om dat uit te sluiten heb ik besloten nog even door te zetten. Zien wat er gebeurd. Misschien – en vooral – omdat ik in één week 2 kilo vlees van mijzelf kwijtraakte. Nuff said!