De loomheid des zomers

De langverwachte zomer: rust, vakantie en lekker weer. Van dat laatste is niet veel te merken, maar toch: iets is beter dan niets. Afijn, de zomer klinkt als een heerlijk seizoen vol vrolijke, relaxte en mooie activiteiten, waarin je lekker kunt bijkomen van al het harde werk van het afgelopen jaar. En dat klopt ook. Toch, en daar kunnen anderen zich vast in vinden, heeft de zomer ook iets duisters. En daarmee bedoel ik niet de zonsverduistering van afgelopen week, maar eerder een verduistering van je productiviteit. Ik voel me tijdens zo’n zomervakantie namelijk vaak verschrikkelijk loom, met een bepaalde nutteloosheid tot gevolg. Niet dat ik de afgelopen weken helemaal niets heb gedaan, integendeel zelfs: ik ben tweemaal op (een vrij actieve) vakantie geweest, was mentor tijdens de introweek van Delft en probeer nog steeds viermaal per week op de atletiekbaan te zijn. Desondanks voelt de zomer als een diep dal in mijn productiviteit: geen studie, minder motivatie bij sport en ook geen werk; dit speelt zich allemaal buiten de vakantie af. Je zult nu misschien denken “ga dan wat doen, jij luie student!”, en geloof me, dat heb ik geprobeerd. Helaas gaat alles wat ik doe net wat langzamer, alsof het in een lagere versnelling staat. Zo kostte het me nog een uur nadat ik inspiratie had voor deze column om daadwerkelijk van m’n bed af te komen en te beginnen met schrijven, puur door de loomheid die de zomer met zich mee brengt. Het vele slapen, lang in bed blijven liggen en het weinig ondernemen probeer ik nog vaak goed te praten door mezelf wijs te maken dat je tijdens zo’n zomervakantie mág en zelfs móet herstellen van al het harde werk van het afgelopen jaar. En dat is ook wel zo, maar op een gegeven moment is het klaar. Zo aan het einde van deze twee maanden wil ik niet langer bijkomen, slapen en uitrusten: daar was ik na enkele weken al klaar mee. Ik wil weer beginnen; doelen voor mijzelf stellen en deze nastreven; stoppen met lui zijn en weer aan de slag gaan. Voor sommigen zal dit alles als een luxeprobleem klinken, en dat is het misschien ook wel. De mensen zonder (veel) vakantie zullen graag met mij willen ruilen, en terecht. Dit is dan ook geen pleidooi voor minder vakantie, of een klaagzang dat deze vakantie mij te lang duurt. Het is simpelweg een poging om weer productief te zijn, in dit geval door een column te schrijven. Gelukkig begint volgende week het studiejaar weer voor mij. Tijd om uit dat dal te komen en naar een nieuwe piek toe te werken.