Co-schouderschap

Ik heb voor het eerst van mijn leven gebankdrukt. Bankgedrukt. Hoe dan ook, het gaat mij om het werkwoord: bankdrukken. Dat is niet dat je languit op de bank gaat liggen om vervolgens lekker weggedrukt in een stapel kussens 2,5 uur naar de Tour de France te kijken. Nee, bankdrukken doe je in de sportschool. Je gaat met je rug op een smal bankje liggen met een zware stang met gewichten vlak boven je. De hoeveelheid gewichten hangt natuurlijk af van hoe sterk je bent. Je kan ook gewoon alleen met de stang (die al 20 kilo weegt) bankdrukken. En die stang druk je dan omhoog in een serie van tien, twaalf of vijftien herhalingen, net wat je wil, en dat herhaal je dan drie keer. Voor de veiligheid staat je personal trainer achter je om de beweging van de stang een beetje in de gaten te houden en zo nodig te begeleiden. En zo stond Detox ook achter mij, wat een geruststellende gedachte was. Zie het als een soort co-schouderschap.

De eerste twee series van vijftien gingen nog wel, ik vertrok geen spier, maar de derde serie was verschrikkelijk. Mijn arme bicepjes en tricepjes begaven het bijna en mijn complete in aantocht zijnde schouderlandschap was leeg en uitgewrongen. Je moet dan niet te lang doorgaan. Te lang doorgaan, daar ben ik heel goed in, maar dat wil ik nu juist afleren. Het is zoals sommige wijsneuzen zeggen: mensen breken niet omdat ze te zwak zijn, mensen breken omdat ze te lang sterk zijn geweest. Denk daar maar eens over na.

Detox bracht redding. Hij bracht de stang naar de houder boven mij en zei: je moet even wennen aan de techniek, dat kost dubbel kracht. Ja precies! Het was de techniek! Als ik die eenmaal beheers, nou, schuif er dan gelijk maar wat extra gewichten bij.

De overige oefeningen gingen niet veel beter. Alsof er 300 kilo aan mijn bovenarmen hing. Een veertje optillen ging zelfs niet meer, zo voelde het. Je bent vol en leeg tegelijk. Vol-ledig.

Gelukkig vond Detox nog andere spiergroepen en daardoor kregen buik en benen het ook nog even lekker te verduren.

Nu gauw gaan slapen, want je weet het: spieren groeien niet tijdens de training, maar tijdens de rust.

De Tour win je in bed, vraag maar aan Joop Zoetemelk. En melk, daar zit dan weer veel eiwit in en daar groeien spieren van, dus eerst nog een glaasje.

Welterusten.