Beste nabestaanden van mijn moeders nierdonor

Beste nabestaanden van mijn moeders nierdonor,

Vandaag is het alweer 12,5 jaar geleden dat zowel jullie als onze wereld onomkeerbaar en ingrijpend is veranderd. Daar waar jullie 12,5 jaar geleden afscheid namen van jullie dierbare, begon op diezelfde dag voor ons gezin een nieuwe start. Waar jullie tranen voortkwamen uit verdriet, huilden wij ze van geluk. Elk jaar sta ik op 18 maart stil bij jullie verlies, en vier ik 19 maart ons eigen geluk.

Vandaag is het precies 12,5 jaar geleden dat ’s avonds de telefoon ging: er was misschien een donornier voor mijn moeder beschikbaar. Of de match ook echt goed was moest uit verder onderzoek blijken, en dus gingen mijn ouders de volgende ochtend naar het UMCG. In de daaropvolgende uren – die dagen leken te duren – bleek het een goede match, en nog diezelfde dag ging mama onder het mes. Een paar uur later produceerde haar nier zelf weer urine, terwijl ze al in geen jaren meer naar de WC was geweest.

Tijdens mijn moeders ziekte was het niet altijd even makkelijk. En hoewel mijn moeder er graag voor mij en mijn twee broers wilde zijn, lukte het haar door haar ziekte niet om dat voor elkaar te boksen. In een periode waarin ik haar zo hard nodig had kon ze niet voor mij zorgen. Dankzij jullie keuze om de organen van jullie dierbare af te staan ter donatie veranderde mijn moeders rol van fulltime patiënt in die van mama, vrouw, zus, dochter, vriendin, en inmiddels ook vrijwilliger in een hospice. Met slechts één orgaan zijn al zoveel mensenlevens aangeraakt en verrijkt, dat ik me niet eens voor kan stellen hoeveel levens er zijn veranderd dankzij alle organen van jullie dierbare die bij verschillende mensen terecht zijn gekomen.

Middels deze brief wil ik jullie dan ook bedanken voor het moedige besluit om de organen van jullie dierbare te gebruiken om de levens van anderen te redden. Weet dat wij nog altijd aan jullie, en jullie verdriet, denken. Heel veel sterkte vandaag.