Vrouwenvoetbal

Mariëlle Schifferling 7 aug 2017

De Leeuwinnen doen het fantastisch op het Ek. Ik heb daar alle respect voor. De halve finale tegen Engeland ben ik er even voor gaan zitten. Bij de eerste 10 balcontacten dwalen mijn gedachten al af. Ik spreek mijzelf streng toe. Geef het een eerlijke kans, het is een sport die nog in de lift zit. Als klein meisje keek ik altijd voetbal, dan moet ik bekennen dat het over de jaren heen er niet minder op is geworden. Ooit zou ik de velden sieren met mijn geweldigen acties. Ooit zullen de toeschouwers in de JC Arena voor mij juichen. Dromen mag altijd, zeker als je nog jong bent.
Toch merk ik dat de drang om naar iets anders te kijken steeds groter werd dan de wil om deze wedstrijd uit te zitten.
Ik kijk vragend mijn moeder aan en zei wende zich tot mij en mijn vader. Wat zijn jullie toch negatief. Hoofdschudddend probeerde wij tegen beter weten in nog te verhullen dat het niet zo was. Opvallend genoeg leken de commentatoren de doelloze acties en missers van de dames met de mantel der liefde te willen bedekken. Het leek of er niets negatiefs gezegt mocht worden. Bij zo een EK verwacht je de top van het vrouwen voetbal. Er lopen dames van Bayern München en Arsenal rond, dit kan niet het niveau zijn, of toch wel? In de loop der jaren is er een hoop veranderd voor de vrouwen. Er is een landelijke competitie en een hoop grootte clubs hebben nu ook een dames team. Wat had dat fantastisch geweest, voetballen voor AFC Ajax. Wat een mooie gedachten is dat voor jonge meiden. Voor mij is het te laat, maar eerlijk gezegt tussen ons, ik was altijd een veel betere supporter dan voetbalster. Nu heb ik mijn droom bijgesteld, ik word Algemeen Directeur bij een top club. Met mijn bijna “autistische” drang om al het voetbal in de wereld te willen volgen zou een vaste baan bij een top club het ultieme zijn. Ik denk dat ik nog niet klaar ben voor het vrouwenvoetbal. In mijn jeugd ben ik verwend met het Ajax van de jaren 90. Een 18 jarige Patrick Kluivert die de winnende goal maakt in de Champions League finale. Een karate trappende Louis van Gaal langs de lijn. Wij zijn verwend, ik ben verwend. De lat voor de dames ligt veel te hoog. Het vrouwenvoetbal is op de goede weg. Wij zullen het in de verre toekomst dan niet meer over het begrip voetbalvrouwen hebben, maar de mannelijke tegenhangers van Sylvie zullen de covers van de roddelbladen sieren. Ook ik juich zondag voor de Leeuwinnen. Wat doe jij?