Scoren.

Carl Schroder 28 aug 2017

Een column schrijven, die op zeker een flink aantal duimen oplevert, is niet zo heel erg ingewikkeld. Neem een onderwerp die op dit moment gevoelig ligt en kies de kant van goede populisten. Mannen vrouwen zijn totaal gelijk, minimaal een duim of tien, aanslagen hebben niets met de Islam te maken, tel er maar tien bij op, begrip tonen voor een vloeibaar geslacht die wisselvalliger is dan het weer, top drie notering en als je echt wilt scoren, haal dan het thema racisme boven tafel. Geheid dat je kans maakt om in de krant te komen. Je hoeft verder geen moeite te doen. Mensen delen massaal je goedgekeurde braaksel, want we willen allemaal zo verschrikkelijk graag goed gevonden worden. Wij deugen, tot op het bot, dat scoort als een dolle.
Moeilijker is het wanneer je een column wilt schrijven waarin je aan wilt tonen hoe ondoordacht de progressieve agenda is. dat het een sekte achtige beweging is, die mij nog het meeste doet denken aan lemmingen die op een klif aflopen. Als ik zeg dat vrouwen en mannen absoluut anders zijn, ben ik de duimen net zo rap kwijt. Nog een geluk dat er geen aftrek duimpjes gegeven kunnen worden. Ik ken vrouwen, ja echt, die liever thuis voor de kinderen zorgen, dan dat ze de hele dag voor een hitsige baas moeten werken. Die vrouwen worden door de zelfbenoemde feministen met de nek aangekeken. Je ondermijnt een jarenlange strijd voor meer vrouwenrechten. Je man zal je wel onderdrukken. Dat soort teksten. Als ik beweer dat er slechts twee genders bestaan, dan ben ik een rechtse conservatieve hond die waarschijnlijk ook voor het houden van slaven is. Het vreemde wil echter, dat ik toch echt twee geslachtsorganen ken, en dat wanneer je meerdere keren per dag twijfelt over welke gender je hebt, je volgens mij moeite hebt met kijken of dat je een probleem hebt met het maken van keuzes. Heb je dat ook in de supermarkt? Dat je urenlang twijfelt tussen een pondje pruimen of een trosje bananen?
Deze tekst zou al voldoende moeten zijn om maximaal een enkel duimpje te krijgen van een verstokte oude man, waarschijnlijk familie van me, want dit schrijfsel overtreed iedere wet van de deugende mensen, ik ben fout, zwaar fout, geen duimen voor fascisten, want die titel voel ik al aankomen. Toch zal me dat letterlijk worst wezen. Ik heb er een, en ik ben er blij mee. Mocht deze column te fout zijn voor je duim, steek hem dan, wat mij betreft, maar op een plek waar de zon niet schijnt, ik ben het kwijt, jij zit ermee, veel plezier.