Offline?

Vreemd zal het u niet voorkomen, het verlangen vrij van de waan van de dag een offline leven te leiden in moedertje natuur. Maar dat gaat natuurlijk niet, zult u zeggen. Toch heb ik het geprobeerd, 10 dagen alleen op fietsvakantie zonder smartphone of internet. Eerst de zegeningen: de aandrang tot twitteren of anderzijds delen verdween als sneeuw voor de zon, en offline ontmoetingen met medemensen bleken van oneindig meer waarde dan welke online discussie dan ook. Zit je daar tegen een supermarktmuur een broodje te eten komt er een zwerver langs voor een gesprekje, dat wordt beëindigd met het leeggieten van zijn fles pinacolada in de fietsbidon. Of de eenzame Duitse fietser die je inhaalt en zegt: ‘Can I travel with you for some social contact?’

De vraag is echter wat deze ontmoetingen te maken hebben met het offline zijn. Waren deze mensen zelf ook van de buitenwereld afgesloten? Nee hoor, beiden hadden een smartphone of zelfs gps-navigatie op de fiets. Schrijver dezes heeft echter zelf moeite dingen te scheiden, en liet daarom zijn communicatiemiddelen thuis op weg naar Bordeaux. Nu de nadelen: ik ging op zoek naar openbare telefoons om naar huis te bellen; die zijn er gewoonweg niet meer in Frankrijk, zo bleek. Niet in het postkantoor en niet op treinstations. Geeft niet dacht ik, ze weten het tijdstip waarop mijn trein terug arriveert toch wel. Totdat die trein 4 uur vertraging opliep; toen stond ik ineens moederziel alleen op een station en moest ik de laatste 50 km in het donker naar huis fietsen. Toch maar online de volgende keer?