Jeruzalem, de interessantste hoofdstad op aarde!

Jeruzalem heeft een drieduizendjarige Joodse geschiedenis wat blijkt uit historische documenten, geschiedschrijvers uit de oudheid, Tenach (de Joodse bijbel, daarin wordt Jeruzalem wel 700 keer genoemd), archeologie, historische wetenschap. In de Koran worden Jeruzalem nergens genoemd. Jeruzalem was en is de hoofdstad van Judea en Samaria (‘Westbank’).
Zó interessant, dat er je geboren zou willen zijn. Zo verklaarde Yasser Arafat dat hij in Jeruzalem werd geboren, echter in werkelijkheid was hij in Caïro geboren en opgegroeid.
In oude Arabische boeken en geschriften wordt het bestaan van de Joodse tempel in Jeruzalem bevestigd. Zo verklaarde de islamitische Hoge Raad in 1925: “Het staat onomstotelijk vast dat de Tempel van [de Joodse koning] Salomo op de Tempelberg van Jeruzalem stond.”
De eerste president van Israël, Chaim Weizmann, begin twintigste eeuw opmerkte tegen de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, lord Balfour: ”Jeruzalem was al onze hoofdstad toen Londen nog een moeras was.”
Zoals uit de bevolkingscijfers blijkt stromen de Arabieren in Jeruzalem toe. In 2010 werd aan de Arabieren van Oost-Jeruzalem gevraagd hoe zij het zouden vinden als hun wijk bij een Palestijnse staat zou gaan behoren. Veertig procent zei dat zij dan zouden overwegen om naar een andere buurt te verhuizen, om zo onder Israëlisch bestuur te kunnen blijven, liever dan het Palestijnse.
Uit een opiniepeiling in 2015 bleek dat de meerderheid (52%) zelfs liever het Israëlisch staatburgerschap heeft. Dat is niet onbegrijpelijk. Enerzijds is er een economisch motief; de Arabieren kiezen liever voor Israëlisch banen, scholen gezondheidszorg en sociale uitkeringen dan machtsmisbruik en de corruptie van het Palestijnse bestuur. Daarbovenop komt dat een meerderheid van de Arabieren vrouw, homo of christen is. En die weten heel goed dat de Arabische islamitische samenleving voor hen achteruitgang betekent. Hun nationalisme is dan niet sterk genoeg om daarvoor te kiezen.
Dit stuk is ontleend aan ‘150 Palestijnse fabels’ van Tom S. van Bemmelen. De auteur zorgde ervoor dat alle fabels een afgerond beeld geven van het betreffende onderwerp, zodat dit boek in elke gewenste volgorde te lezen is. Voor een ieder die inzicht in de problematiek van dit interessante landje Israël (ongeveer half Nederland) wil hebben en onderscheid tussen fabel en werkelijkheid belangrijk vindt. Deze informatie wordt niet in de mainstream media gevonden, stelt mr. Cees Freeke.