Integratie-Discriminatie

Ik heb dus een schoonzusje. Van origine uit India, donkere huid dus, maar ondertussen Nederlandse.
Ik heb dus een vader. Nederlander en zwáár racistisch…behalve….dat hij stapelgek is op mijn schoonzusje en haar dochter, op zijn buurman (Turk), op zijn achterbuurman (Molukker) op zijn schuintegenoverbuurvrouw (Indisch) op een goede vriend (Indisch)en op de koster (Vietnamees).

Mijn vader is helemaal into PVV, Liefde voor Holland, Eigen Volk Eerst…noem het maar op.
Op Facebook heb ik hem “ontvriend”. Ik kon er niet meer tegen, zag de meest verschrikkelijke berichten in mijn tijdlijn voorbij komen. Heb hem zelfs gerapporteerd (en ja, dat heb ik hem gezegd), maar Facebook…tja…
Ik heb hem laatst nog gevraagd: “Heb jij wel énig idee, hoeveel verdriet jij A. en haar dochter hiermee doet? Met dit soort uitspraken?” Hij snapte er niets van. “Hoezo? Zij weet toch wel dat ik dit niet naar haar toe bedoel?”
En toen kwam één van mijn zoons naar me toe: “Opa is wel lekker bezig hè, op Facebook?” Ik heb hem gezegd dat hij zijn instellingen maar moest veranderen, zodat hij de berichtjes van zijn opa niet meer op zijn tijdlijn te zien kreeg.

MIJN VADER!

Vandaag ging ik wandelen met mijn schoonzusje. We doen wel vaker iets samen. Ze is stronteigenwijs, maar ook zó ontzettend lief, zó lief. Ik wou dat ik iets meer van haar had.

Doet er niet toe. Vanaf dag 1 dat zij hier in Nederland aan kwam (echt vanaf dag 1), heeft zij haar allerbestebest( nee staat niet in de Dikke van Dale) gedaan om te integreren, de taal en cultuur te leren, te solliciteren. Ze heeft folders gelopen voor TipTop, bezorgd voor PostNL, en nu werkt ze in de zorg (ja,ja, door positieve discriminatie. Vond ik heel zuur voor mezelf, want ik wilde me al zo lang om laten scholen; maar voor haar was ik blij…want ondanks haar hoge opleiding kreeg ze verder alleen schoonmaakwerk aangeboden. En ze was hoger geschoold dan mijn broer). Toen zij trouwde met mijn broer, wilde ze dat niet in een sari doen want "In Nederland moet je een trouwjurk aan". Ook al zei mijn broer dat hij haar prachtig vond in een sari, zij wilde niet. Dat was niet Nederlands.

En toen vertelde zij me, dat er patiënten zijn, die niet door haar geholpen willen worden omdat zij "buitenlands" is. Noem mij naïef, maar ik was in shock. Ik keek haar aan. Ze haalde haar schouders op; "Eerst was ik er heel erg verdrietig over. Nu zeg ik gewoon; "Als u niet door mij geholpen wilt worden,dan zult u tot morgen moeten wachten.Dat helpt."