De kronieken van een ochtendkrantje

Het is weer ochtend en ik lig weer voor je klaar op het station.
Zelf pak ik liever de metro, maar als ik met de trein ga,
reis ik vaak met anderen mee.

Sport, showbizz, het weer, horoscopen en het nieuws, ik ben van alle kranten thuis,
af en toe een spelfoutje, maar dat maakt niet uit.
Niemand is perfect denk ik zo.

Mensen zeggen dat ik makkelijk te lezen ben,
ik maak snel vrienden, mijn verhaal ligt voor het oprapen.

Toch heb ik het gevoel dat wanneer mensen alles van me weten,
ze mij ook zo weer onder bankjes of stoelen schuiven.
Je wilt niet weten waar mensen mij soms achterlaten,
natgeregend op de grond, als matras voor een zwever
of als tussenpersoon tussen hand en hondenstront.

Maar toch ondanks alles wacht ik je
elke ochtend toch weer op, pakken we vandaag de metro?