Vervroegd levenseinde

Vervroegd levenseinde, een belangrijk thema wat op dit moment een coalitievorming in de weg staat. Het verbaast mij dat het CDA ogenschijnlijk laconiek met dit thema omgaat. Het christelijke aspect van deze partij versobert zoals in het algemeen het christendom in Nederland versobert.
Ik als christen ben erg sceptisch over de invulling van de overheid inzage vervroegd levenseinde, in hoeverre is het acceptabel dat de overheid zo gevoelsmatig simplistisch met dergelijke ethische onderwerpen omgaat? Is het niet juist de taak van de overheid om alles in te zetten elk dierbare leven kosten wat kost tot het uiterste te behoeden? Hoe gaat de wereld er straks uitzien als er überhaupt geen criteria meer geldt? Wordt de fysieke of geestelijke toestand straks meer een bijzaak? Wordt de keuze voor levenseinde net zo makkelijk als een pakje boter kopen bij de supermarkt?

In Engeland willen artsen een baby laten sterven omdat het lijdt aan een ongeneselijke ziekte.
In het ene Europese land is een versoepeling omtrent vervroegd levenseinde, in het andere land heb je niet eens meer de keuze om te mogen leven.

Het roept mij allemaal bittere vragen op. Is het dus niet gewoon simpel een kwestie van geld?
Mensen die langdurig ziek zijn, kost de overheid waarschijnlijk jaarlijks miljarden euro’s. Draait het hier om uitzichtloos lijden? Of uitzichtloos behandelen?

En wat moet een geesteszieke met een overheid die zich niet meer bekommert om jou en beleid voert onder het mom van: “Als je het niet meer leuk vindt, dat haal je toch een spuitje?”
Het is voor mij niet zozeer het onderwerp “uitzichtloos lijden” wat ter discussie staat, maar de rol en invulling van de overheid als het gaat om versoepeling ervan. Waar ligt de grens en wie bepaalt dat?

Als de overheid en je omgeving niet meer voor jouw leven wilt vechten, zal mogelijk je laatste draagvlak verdwijnen om überhaupt nog voor het leven te willen vechten. Berusting is wat overblijft omdat je immers niemand tot last wilt zijn.