thuiskomen

Vakantie is leuk, maar vooral voor jezelf.
Tenminste, wanneer het lukt om alle verwachtingen van je af te gooien en puur te genieten.
Werk blijft liggen, wat onvermijdelijk een ophoping veroorzaakt.
Herinneringen worden gemaakt, en soms jaren later kunnen die ineens weer boven komen.

Zo wil ik dit jaar mijn kerel meenemen naar een bijzonder plekje.
Van toen ik nog op het inpaklijstje van mijn ouders stond.
Het ontdekken van iets nieuws geeft me vreugde, net als het terughalen van mooie momenten.
Samen kijken of het echt zo fijn was.

Vandaag ben ik door het huis gerausd.
Hier binnen werd iets meer neergegooid dan verwachtingen, door mens en dier.
In een enkele dag wilde ik een week zooi wegwerken.
Hoewel ik nu en dan plots irritatie voelde, was het geen vervelende dag.

Het gevoel van thuis, mijn standplaats, wordt vergroot door er in en er aan te werken.
Iedere bewuste verandering maakt, dat het meer mijn geluk is.
Dat ik niet kan wachten om thuis te komen, na een periode van absentie.

Terwijl ik een berg kreukels probeerde weg te strijken, kwam de hond aan mijn voeten liggen.
Hoe heerlijk bevestiging kan zijn. Ze leek te willen zeggen dat het oké was.
Ook als niet alles glad word.

Over kreukels gesproken.
Afgelopen week masseerde ik een Marokkaanse vrouw in de hamam.
Ze sprak een aantal woorden Nederlands, maar haar dochter moest helpen met langere zinnen.
Ik was vertederd, ze deed me denken aan mijn eigen moeder.

Hoewel ze al jaren in Nederland verblijft, moet het toch als vakantie voelen.
En dan niet perse in de positieve zin.
Een ander land, vol rare gebruiken en een lastige taal.
Ik ben me bewust van allerlei kritiek, maar ook deze kant mag belicht worden.

Met mijn beste grepen en al mijn inbeeldingskracht, probeerde ik de buitenlander in mezelf naar boven te halen.
Met iedere beweging probeerde ik te zeggen dat het oké was.
Ook wanneer ze niet alle gewoonten en gezegden onder controle krijgt.
Wanneer er hobbels blijven, hoe ver je tong ook uit je mond steekt tijdens het strijken.

Goed?
Hmm ja, goed!
Ik had vrijwillig de behandeling willen verdubbelen.
Ik vroeg haar of het vertrouwd was, via onze tolk.
Ze knikte, en ik zag dat ze eventjes thuis was gekomen, op vakantie.