Stappen tellen

judfrik 14 jul 2017

Ik denk dat ik een vreemde gewoonte heb.

Als ik aan het wandelen ben, moet ik mijn stappen tellen. Soms tel ik door tot ik weer thuis ben, soms stel ik mezelf tot doel dat ik tot 100 tel en daarna weer vanaf 0 begin. Heel af en toe raak ik de tel kwijt. Dan ben ik bij 90 en dan ga ik vanaf 70 verder tellen bijvoorbeeld. Dan voel ik een lichte frustratie, omdat ik als ik dan weer bij 90 ben, weet dat ik daar al eerder ben geweest, en korter dan 100 tellen geleden.

Je zou nu kunnen denken, dat ik wandel omdat ik vind dat ik moet wandelen, dat ik er eigenlijk niets aan vind, maar het gekke is, en daarom vind ik het dus ook een merkwaardige gewoonte, dat ik dol ben op wandelen en er graag op uit trek. Ik geniet van koeien in de wei, van de zon boven de polder, van bloeiende bomen, van mooie vergezichten. Ik loop niet om af te vallen of om te bewegen omdat eens mens moet bewegen.

Als ik er een analyse op loslaat, dan denk ik niet dat ik vanaf de eerste minuut aan het tellen ben. Eerst moet je hoofd leeg worden, moet je de gedachten die je dwars zitten hebben verwerkt. Ik loop vaak een rondje van een minuut of 35. De eerste helft van de wandeling ben ik nog niet aan het tellen. Dan ben ik aan het nadenken, maak ik een lijstje in mijn telefoon van dingen die ik moet afhandelen of voeg ik dingen toe aan mijn boodschappenlijstje. Dan overdenk ik oplossingen voor problemen die een belemmering vormen als ik thuis achter de computer blijf zitten. Als ik toevallig met een kennis of vriendin aan het wandelen ben, dan kan ik de problemen ook voorleggen en dan kan ik erover sparren, wat bevrijdend kan werken en ook een eye-opener kan zijn. Dan worden de problemen veel kleiner en lijkt alles duidelijker, alsof je het allemaal schoongewassen weer aantreft. Ik loop echter vaker alleen. Dan kan ik in alle rust nadenken en als ik heb nagedacht, dan kan ik tellen.

Zouden er meer mensen zijn die deze eigenaardigheid hebben? Tellen om tot rust te komen? Hebben die er ook over nagedacht, of overkomt het ze en doen ze er niets mee? En waarom werkt het zo bij mij?