Smalltalk

"Lekker weertje he?!" Ik kijk even verbaasd naar mijn blote benen en korte broek. NATUURLIJK is het lekker weer. Je trekt toch geen korte broek aan als het boutweer is? Is dit een serieuze vraag? Onzekerheid? Een poging tot contact? Ik kan het niet peilen. "Euhh, ja. Heerlijk!" antwoord ik vrolijker dan de bedoeling was. Ik ben allergisch. Allergisch voor smalltalk.

Waarom moet het allemaal zo oppervlakkig? Net zoals die standaard versiertrucs. “Ken ik jou niet ergens van?” Mijn stembanden jeuken dan en voordat ik het weet pers ik dan: “Als ik je al ken heb je waarschijnlijk niet echt indruk gemaakt, anders was je wel blijven hangen!” eruit. Ik weet het, dat is echt een rotopmerking. Maar je kan toch een normale vraag stellen? Zo een waardoor een écht gesprek ontstaat?
Met elkaar praten wordt steeds moeilijker. Tegenwoordig moet je eerst iemand van zijn telefoonschermpje vandaan trekken om je überhaupt aan te laten kijken. Want 5 nieuwe levens in Candy Crush is ongetwijfeld véél belangrijker dan een gesprek. Met een echt mens. En dan moet het nog klikken natuurlijk!

Anno 2017 (ik vermoed sinds de opmars van de vrouwenbladen) heb je ‘een klik’ nodig anders kan je niet met iemand praten. Maar wat als ik nou gewoon eens gek wil doen en een gesprek wil aangaan met iemand waarmee ik zo op het eerste gezicht ‘geen klik’ heb?

We lijken wel bang.

Bang om met elkaar te praten. Bang om echt contact te hebben. Een contact die niet tevreden is met emoticons maar gewoon even wil praten over iets leuks. Eten ofzo. Of een mooie film. Bang om iets te vertellen over jezelf wat de ander eventueel gek zou vinden, of lelijk. In de bus gaan we het liefst op een bankje zitten waar nog niemand anders zit. Je zou maar moeten praten met een vreemde.

Maar waar schamen we ons eigenlijk voor? Iedere gek heeft zijn gebrek toch? Zo lust ik bijvoorbeeld geen spinazie. Eet ik graag zout uit het potje zonder dat het over mijn eten gaat. En oh ja, soms snuif ik aan mijn douchegel als ik in de badkamer ben omdat ik die geur zo lekker vind. In de winter scheer ik mijn benen niet en ik heb een hekel aan zaterdagavondprogramma’s op RTL 4.

Je weet nooit welke gesprekken je misloopt als je jezelf blijft beperken tot smalltalk. En dat is eeuwig zonde.