Rotterdamse burgertop G1000/1500

Terwijl Hamburg voorbereidingen treft voor de G20 met het thema ‘Bouwen aan een verbonden wereld’, heeft Rotterdam afgelopen weekend zijn G1000 gehad. Eigenlijk was het zelfs de G1500, zo groot was de belangstelling om aan deze burgertop met het thema ‘Hoe bewaren we de vrede in de stad?’ deel te nemen. Ook ik had de uitnodiging aanvaard. Voor een deel uit nieuwsgierigheid, maar zeker ook uit betrokkenheid. Iedere Rotterdammer heeft er toch belang bij dat Rotterdam vreedzaam blijft?

Ingedeeld op het thema ‘radicalisering’ werd ik al vroeg aan de gesprekstafel verwacht. Te vroeg voor mij, maar het leven van een burgertop gaat niet altijd over rozen. Al snel bleek dat ik waarschijnlijk niet de enige was die moeite had met het tijdstip, veel tafels waren niet volledig bezet. Onze tafel had een gemêleerd gezelschap, aangevoerd door een zeer vriendelijke en gedreven gespreksleidster waarmee we tot de vraag kwamen hoe we radicaliteit in de negatieve zin van het woord konden voorkomen. Een gezamenlijke oplossing vinden bleek lastiger dan gedacht. Natuurlijk had iedereen ideeën, waarbij we het wonderbaarlijk vaak met elkaar eens waren, maar er waren ook verschillen. Soms lagen de oordelen en de goedbedoelde oplossingen zelfs heel ver uit elkaar.

Het is ook lastig als je niets met een geloof hebt en je als sparringpartner een gedreven moslima krijgt of als je een minima bent en een oorzaak moet zoeken samen met iemand met een behoorlijk ruim inkomen. Of hoe laat je die PVV’er begrijpen dat Nederland jouw enige thuisland is, maar tevens het land wat jouw cultuur niet waardeert? Hoe leg je op een nette manier aan iemand uit, van wie de voorouders slaven waren dat jij dit ook verschrikkelijk vindt? Net zoals de Jodenvervolging, maar dat jij hier geen schuld aan hebt? En dat niemand het verleden kan veranderen, maar er hoogstens van kan leren. Hoe verdedig je jouw cultuur, zonder die ander te kwetsen?

Het gaf een goed beeld hoe lastig het soms kan zijn om met elkaar toch tot een uitkomst te komen die voor iedereen bevredigend is. Toch kwamen we een heel eind. Ons antwoord was veel genuanceerder dan dat de mogelijkheid voor die dag toestond, maar het gaf wel aan dat je door met elkaar in een ‘normaal’ gesprek te gaan, behoorlijk ver kunt komen. Dit was pas echt ‘Bouwen aan een verbonden wereld’. Aan die Rotterdamse openheid kan de G20 misschien nog wel een puntje zuigen om de vrede in de wereld te bewaren.